Uğurböcüğüm

35.Bölüm

     Biz birbirimizi bulmanın mutluluğunu yaşarken. Telefonum çaldı,  arayan Eda.

"Efendim Eda."

"Aslı Fikret bey uyanmış durumu çok iyiyimiş. Babam Hakan beye ulaşacağı bir telefon olmadığı için.  Beni aradı sana haber vermemi istedi."

"Teşekkür ederim Edacığım. Sonra görüşürüz."

"Görüşürüz Aslı."

"Dedem uyanmış, hadi hastaneye gidelim."

   Demir'le ben beraber gittik. Babamlarda Demir'in dedesi ile birlikte bir arabaya bindiler. Hastaneye geldikten sonra Ekrem bey hızla yanımıza geldi.

"Beyim babanız tehlikeyi atlatmış. Hepimizin gözü aydın."

Hakan:ben bir doktorla konuşup geliyorum.

Babam gitti bizde bekledik. Babam sevinç içinde geldi.

"Aslı kızım deden en kısa zamanda yanımızda olacak."

"Bu çok güzel bir haber babacığım."

"Yalnız şimdi tekrar uyutacaklar. Yarın görebileceğiz dedeni."

"Dedem iyileşsin biz yarını seve seve bekleriz."

Mehmet babam Hakan babama sarıldı.

Mehmet:Hakan kardeşim babanın iyi olmasına çok sevindim.

Hakan:Sağol kardeşim iyi ki varsınız.  Sizin burada olmanız bana güç veriyor.

Mehmet: Hakan belki yeri değil ama ben çok merak ettim.  Sen Nermin'i nereden tanıyorsun?

Yanımızdaki koltuğa oturdular. Babam anlatmaya başladı.

" Nermin benim sevdiğim kızın en yakın arkadaşıymış. O gün Zehra ile öğle yemeği planı yapıyordum. Zehra arkadaşının doğumunun yakın olduğunu ve evde yalnız olduğundan bahsetti. Eve gidip onu görmek istedik. Eve geldiğimizde Nermin'in bıraktığı notu gördük.  Hemen hastaneye geldik Zehra Nermin'in bulunduğu odaya girerken. Bende onu tanımadığım için dışarıda bekliyordum. Seni o hastaneden kucağında bebekle çıkarken gördüm. Peşinden koşup ne yapmaya çalıştığını öğrendim. Sana yalvardım dinlemedin. Sen gittikten sonra tekrar hastaneye döndüm. Nermin'in bebeğinin öldüğünü öğrendim. Senin bırakıp gittiğin kişinin Nermin olduğunu ben haftalar sonra öğrendim.  Sana ulaşmaya çalıştım fakat olmadı bir türlü sana ulaşamadım. Nermin'e gerçeği söyleyemedim.  Seni bulduktan sonra senden öğrensin istedim. Bebeğini sen getirecektin ve sen söyleyecektin. Sana ulaşamadığım için onu üzmek istemedim. Zaten yeteri kadar üzülüyordu. Zehra unut şu adamı seni en kötü gününde terkeden adam senin sevgini hak etmiyor diyordu. Bense seni unutmasını değil seninle kavuşmasını istiyordum. Hep birlikte olacağımız günün hayalini kurdum. Nermin seni hep çok sevdi ve bekledi.
Nermin'e oğlunun yaşadığını da senin en yakın arkadaşım olduğunu da söyleyemedim. Bunları duysa üzüntüsü artacaktı. Onu üzmeyi asla isteyemezdim. Nermin benim bu dünyadaki tek kız kardeşimdi. O Zehra ile kavuşmamda ve mutlu olmamızda en büyük destekçimizdi. Zehra Nermin ve ben aynı evde yaşadık.  Bunun ömür boyu sürmesini ve seninde aramızda olmanı iserdim. Fakat herşey istediğimiz gibi olmuyor. Hayatın bize ne getireceğini kimse bilmiyor. Nermin oğlunuza annelik yapamadı. Fakat Aslı'nın annesi oldu. Aslı kızımı büyütmek için elinden gelenin fazlasını yaptığından eminim. Yıllarca tek tesellim onun yanında olmasıydı kızımın. Nermin'in süper bir anne olacağından hiç şüphemiz olmadı. Zehra'nın gözü arkada kalmamıştır. Oda bilir kardeşinin nasıl bir anne olduğunu."

"Kardeşim ben nasıl güzel bir hayatı kaybetmişim. Sizinle birlikte ne kadar mutlu olurmuşuz. Ben Nermin'i nasıl bu kadar üzmeyi göze aldım. Dünyalara değecek bir kadını. Beş kuruşa bırakıp korkak gibi kaçtım."

"Sakın bir daha böyle şeyler söyleme. Nermin duyuyor seni. Onu daha fazla üzme. Bak o bize nasıl bir hazine yetiştirmiş. Aslı hepimize mutluluk getirdi. Bundan sonra pişmanlıkları, hüznü ve geçmişi düşünmeyeceğiz. Büyük bir aile olup kaybettiğimiz mutluluğu yaşayacağız. Onlarda bizi görüp rahat yatacaklar. Onların yaşayamadığı mutluluğu çocuklarımıza yaşatacağız."

"Haklısın kardeşim  biz bugüne kadar çok şey kaybettik. Artık kaybetmek istemiyorum.  Çocuklarımızın mutluluğu için herşeyi yapacağım. Yalnız bana Nermin'in nerede yaşadığını gösterin. Bırakın bugün onunla vedalaşayım.  Onun anılarına bakmak istiyorum. Eşyalarına bakmak yaşadığı yerleri görmek istiyorum. Lütfen bana bir gün izin verin. Bırakın her gece onun için ağlayan ben bir kez olsun onun yaşadığı evde özgürce ağlayayım."

"Hadi Mehmet baba seni evimize götüreyim. Nermin annemin yaşadığı eve."

"Aslı hemen gidelim kızım."

Demir'le birlikte Mehmet babamıda alıp eve geldik. Mehmet babamı annemin odasına götürdüm.

"İşte Nermin annemin odası burası. İstediğin  herşeye bakabilirsin babacığım."

"Nermin'im buradamı yaşıyor du? Burası çok güzel bir ev ben keşke burada sizinle yaşayabilseydim. Demir oğlum sen, ben ve  Aslı kızım Nermin ile ne kadar da mutlu olurduk. Birde Zehra ve Hakan olsaydı kim bilir belkide dünyanın en mutlu insanları biz olurduk. Aslı kızım bu defterde annene mi ait?"

"Evet babacığım o defter annemin küçücük günlüğü.  Annem günlük tutmayı pek sevmezdi. O yüzden yalnızca bir kaç sayfa yazmış. İstersen okuyabilirsin."

"Siz okudunuz mu?"

"İlk iki sayfasını okuduk."

"O halde bende iki sayfayı okuduktan sonraki sayfayı sizin için sesli okuyabilirim."

Mehmet babam iki sayfayı gözyaşları içinde okudu. Hıçkırıkları bizimde içimize dokundu. O kadar çok acı çekiyorduki tarifi yok anlatmaya. Sevdiğini bu şekilde bulmak çok kötü bir şey.

                4 Şubat 2015

Memetim biricik sevdiğim benim bu gün doktor benim yakın da ölebileceğimi söyledi.  Bende Nihan hanıma verdiğim sözü bozdum. Seni son kez görmeye geldim. Spor salonundan çıktın çay bahçesine kadar senin arkandan geldim.  Karşına çıkıp seninle vedalaşmayı çok istedim. Cesaretimi uzun süre toparlayamadım. Koşmak ve sana sımsıkı sarılmak en çok istediğim şeydi. Tam kendimi toparlayıp yanına gelecekken oğlun yanına geldi. Senin gibi çok yakışıklı bir delikanlı olmuştu.  Onun gelmesi ile yanına gelmekten vaz geçtim. Yanına gelmem sana acılarını hatırlatmaktan başka bir şeye yaramayacaktı. Bir süre sizi seyrettim o kadar mutlu oldum ki sizi böyle gördüğüme. Bir kez daha aşık oldum sana Mehmet'im canım benim.  Seni çok ama çok seviyorum. Nermin'in sana kurban olsun. Bir gün gelirde beni hatırlarsan sakın üzülme. Bu dünyada beni senden daha çok kimse mutlu edemezdi. Bana yaşattığın tüm güzellikler için sana minnettarım.  Saçlarına düşen aklar bile yakışıklılığına gölge düşürememiş. Benim herşeyim sensin birde kardeşimin bıraktığı en değerli hediyesi Aslı kızım var. Aslı olmasa idi ben bu kadar uzun asla yaşayamazdım.  Onun varlığı beni ayakta tutuyor. Seninle yaşadığım hiç bir şeyden pişmanlık duymadım. İyiki seni tanımışım. İyiki seninle o güzel günleri yaşamışım. Benim biricik Mehmet'im...