[AMR DİAB - AL MALAK AL BAREA şarkısı bulunmaktadır.]
...
...
Keyifli Okumalar..
...
...
BEŞ YIL SONRA..
¦¶¦¶¦¶¦¶¦
Zaman...
Göreceli bir kavram. Kimine göre değerli, kimine göre değersiz. Kimine göre su gibi, kimine göre kaplumbağa.
Benim için ise zaman, Dünya'nın dönmeye devam ettiğinin en büyük kanıtı..
¦¶¦¶¦¶¦¶¦
Hastaneye gitmeden önce Canan'ın yanına uğramaya karar verdim. Canan, dün geceden beri Rayhan'ın yanında idi. Nedeni ise, Rayhan'ın psikolojik olarak zor durumda olmasıydı. Onun nedeni ise, Camal abi ile birbirlerine girmeleriydi.
Hayır yani, anlamıyorum ben bunları! Seviyorsunuz neden kavga ediyorsunuz? Hadi ettiniz diyelim, neden birbirinizden özür dileyip barışmıyorsunuz? Tamam, ben galiba bu sevgi yahut aşk işinden anlamıyorum. Susuyorum.
***
"Senin burada ne işin var kızım? Kızın moralini iyice bozuyorsun?"
"Kes sesini Canan! Haklıyım ben bir kere! Ulan aşığım diye dolaşıyorsunuz ortalarda sonra birbirinize girip küsüyorsunuz. Çocuk musunuz kızım siz?"
"Ya Ahla bir sus ya! Sabahtan beri aynı şeyleri söylüyorsun! Aramayacağım, özür de dilemeyeceğim. O arayacak, O özür dileyecek!
"He canım he. Zaten o da öyle diyordu. Sen gene gidip sarılacaksın, ne uzatıyorsun hâlâ anlamadım. Ara işte," deyip sehpanın üstünde ki telefonunu uzattım.
Rayhan omzunu silkip: "La, la, la settede'a leha" (hayır, hayır, aramayacağım)
"İyi, ye o zaman kendini burada bütün gün! Ben gidiyorum. Bu gün iki doğumum var. Sizin gibi boş boş gezen biri değilim ben."
"Hadi git sen Ahla. Ben buradayım bütün gün. Zaten dersim falan yok benim."
"Tamam lise hocası, deyip güldüm."
"Gıcık."
Ayağa kalkıp kısa montumu üzerime geçirdim. Resmen "Mart kapıdan baktırır kazma kürek yaktırır" sözünü iliklerimize kadar yaşıyorduk bu yıl. Kısa botlarımı da giyip kızları öptüm ve dışarıya çıkıp, arabama bindim.
Zaman çok çabuk geçiyordu. Bir zamanlar intörn olarak çalıştığım hastanede, şimdi kadın doğum doktoru olarak çalışıyordum. Canan ise bir lise de edebiyat öğretmeni olmuştu. Eh, ne kadar edebiyat, o kadar şiir ve o kadar aşk safsatası!
Şimdiki konumuma gelmek için çok çalıştım, çok çabaladım ve Allah'a şükür ki istediğim konuma geldim. Evet, belki çok başarılı, ismi her yerde duyulan bir doktor değilim ama sonuçta istediğim konumdayım. Bu da benim için yeterli. En azından hayallerimi gerçekleştirmiş bir durumdayım şuan da. Hiçbir zaman en iyi, en mükemmel olmak gibi bir durum içerisine girmedim. Tek istediğim hayallerimdi ve onu da gerçekleştirdim. İnsan başka ne ister ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEYDA "Tehlikeli Çöl" (✔)
Romance{HİKAYE TAMAMLANMIŞTIR!} Sessizlik en acı şeydi aslında kalpte.. Çünkü kalp ne zaman sessiz kalsa, insan çaresiz kalırdı.. Kaç gece sessiz, kaç gündüz kimsesiz kalmıştı?.. Diller farklı, ırklar farklı. Ama kalp ve mantık aynı. İnsan önce kalpte, ba...
