H Νεκροφιλημένη

Κεφάλαιο 10 - Ο διαχωρισμός

Ο σύμβουλος Άριμαν, έκλεισε την πόρτα του δωματίου, που χρησιμοποιούσε ως μελετητήριο και κατέβηκε τα λίγα σκαλοπάτια και να σταθεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο δίπλα από τον πρίγκιπά του. Ο Λαχάρ στεκόταν δίπλα μου και με παρακολουθούσε καθώς, χάιδευα τον Χάρου. Τον είδα να απλώνει το χέρι του να αγγίξει το γεράκι και δεν έκανα καμιά κίνηση να τον σταματήσω. Ο Χάρου μόλις κατάλαβε ότι ένα ξένο χέρι πήγαινε να τον ακουμπήσει, γύρισε και όρμηξε να τσιμπήσει τον Λαχάρ. Εκείνος τράβηξε γρήγορα το χέρι του πίσω και με κοίταξε απηυδισμένος. 

"Το τέρας, πήγε να μου φάει το χέρι!" παραπονέθηκε.

"Δε δέχεται να τον ακουμπάνε ξένοι, άτομα που δε γνωρίζει." είπα.

"Ίδιος με την αφέντρα του." γκρίνιαξε.

Κάγχασα, μόλις τον άκουσα, μα ο σύμβουλο ξερόβηξε, κόβοντας την περαιτέρω συζήτησή μας. Στραφήκαμε όλοι προς το μέρος του και περιμέναμε. Ο Άριμαν έβαλε τα χέρια, πίσω από την πλάτη του και ξεκίνησε να μιλά, αργά, σταθερά και πολύ καθαρά. Είχε την απόλυτη προσοχή μου.

"Αλιάνα, σε ενημέρωσαν οι πρίγκιπες για το τι είσαι;" με ρώτησε.

"Μάλιστα, σύμβουλε." απάντησα υπάκουα.

"Εξαίσια! Οπότε δεν θα επιμείνω πολύ στον όρο. Είναι, όμως, σημαντικό να τα πάρουμε από την αρχή. Θυμάσαι ή γνωρίζεις πως έγινες μια Νεκροφιλημένη;"

Κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. "Χθες, μόλις το έσκασα από την φυλακή, η Κάλιντα, μου έδειξε μέσω ενός οράματος ή ονείρου πως κατέληξα έτσι. Πέθανα λίγο μετά τη γέννα και η μητέρα μου, παρακαλούσε αδιάκοπα τον Κύριο να μην με πάρει μακριά της. Τα παρακάλια της εισακούστηκαν, αλλά από την λάθος δύναμη. Εμφανίστηκε εκείνη, ως Θεά, που θα με έφερνε πίσω και θα ζούσα ξανά. Η μητέρα μου, χωρίς δεύτερη σκέψη συμφώνησε και έτσι η Κάλιντα με ανέστησε, αντικαθιστώντας ένα από τα μάτια μου, με εκείνο το καταραμένο γαλάζιο."

"Το δικό της.." συμπλήρωσε ο σύμβουλος. "Η μητέρα σου που είναι τώρα;" ρώτησε.

Ξεροκατάπια και έστρεψα το κεφάλι μου αλλού.

"Ακολούθησέ με, αγαπητή μου." συνέχισε ατάραχος.

Μας προσπέρασε και ανέβηκε σχεδόν τρέχοντας τα σκαλοπάτια για να αρχίσει να ψάχνει μανιωδώς τις βιβλιοθήκες και να βγάζει βιβλία από την θέση τους, πετώντας όσα δεν του έκαναν. 

"Α!" αναφώνησε και τράβηξε ένα αρκετά ογκώδες βιβλίο από την βιβλιοθήκη και το ακούμπησε στο μεγάλο τραπέζι στο κέντρο του δωματίου. Κούνησε τα δάχτυλα του χεριού του κάνοντάς μας νόημα να τον πλησιάσουμε.