H Νεκροφιλημένη

Κεφάλαιο 14 - Φόξμπορν

Για να μπούμε στο βασίλειο των Ασράι, έπρεπε πρώτα να περάσουμε από ένα μικρό χωριουδάκι που λεγόταν Φόξμπορν. Αποτελούσε ορόσημο και σύνορο της περιοχής της Σεβέλ και των Ασράι. Το χωριό ήταν από τα πιο σημαντικά για τα δύο βασίλεια, μιας και από εκεί περνούσαν τα καραβάνια με τα πλούσια εμπορεύματα. Ήταν δίοδος μεγάλης σημασίας. Ταξιδεύαμε ήδη μιάμιση μέρα, πιέζοντας τα άλογα αρκετά και το χωριό θα ήταν όαση για αυτά. Ο Χάρου πετούσε από πάνω μας και που και που βουτούσε στο κενό για να πιάσει κάποιο έδεσμα ή να πιαστεί από τον καρπό μου και να απολαύσει τα χάδια που του χάριζα. 

Στράφηκα προς τα αριστερά και είδα τον Λαχάρ να με παρατηρεί έντονα.

"Θέλεις κάτι;" ρώτησα ύστερα από λίγο.

"Εμένα γιατί δε με αφήνει να το χαϊδέψω;" αναρωτήθηκε ο πρίγκιπας και έπιασε το σαγόνι του, κοιτώντας ερευνητικά το γεράκι που χαιρόταν την βόλτα του.

"Δε σε συμπαθεί." απάντησα ξερά.

"Δεν γίνεται να μη με συμπαθεί! Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί σε αυτό το γλυκό πρόσωπο με τον χρυσό χαρακτήρα!" δήλωσε αυτάρεσκα και έστρωσε την κοτσίδα του. 

Μου άρεσαν τα μαλλιά του Λαχάρ. Είχαν ένα πολύ ιδιαίτερο χρώμα, τόσο ξανθό που φαινόταν λευκό και τόνιζε πολύ τα γαλανά του μάτια και το πιο μελαψό του δέρμα. Τα είχε μακριά ως το στήθος του και η άκρη τους χάιδευε την αρχή της περιοχής του στομαχιού του. Μόνο μια φορά τα είχα δει λυτά και φέρνοντας ξανά την θύμησή τους στο νου μου, δεν μπορούσα παρά να μπω στον πειρασμό να λύσω την κοτσίδα του. 'Συγκεντρώσου Αλιάνα', σκέφτηκα.

"Τί σημαίνουν τα δικά σου μαλλιά;". Η ερώτηση ξέφυγε από τα χείλη μου τόσο γρήγορα που δε το συνειδητοποίησα, παρά μόνο όταν ο Λαχάρ γέλασε και έπιασε με τα ακροδάχτυλα του την περίτεχνη πλεξούδα. Την κοίταξε για μια στιγμή και ύστερα στράφηκε προς τα εμένα.

"Τα δικά μου μαλλιά δείχνουν το νεαρό της ηλικίας μου, μιας και είναι τόσο όμορφο και φωτεινό το χρώμα τους. Μετράω είκοσι έξι χειμώνες, πλέον. Το πιάσιμο τους είναι συμβολικό της βασιλικής οικογένειας και το μάκρος τους, που φτάνει ως το τέλος του στήθους μου, δηλώνει ότι είμαι σε κατάλληλη ηλικία για να παντρευτώ." είπε, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην τελευταία του πρόταση.

"Δηλαδή είσαι έξι χρόνια μεγαλύτερος από εμένα." μουρμούρισα στον εαυτό μου, αλλά και αρκετά δυνατά για να φτάσει στ΄ αυτιά του.