H Νεκροφιλημένη

Κεφάλαιο 40 - Η σφραγίδα

Ένα απαλό, προσεκτικό χάδι κατά μήκος της σπονδυλικής μου στήλης με έκανε να ανατριχιάσω και να μισανοίξω τα μάτια μου. Τα χέρια μου ήταν χωμένα κάτω από το παχύ μαξιλάρι και έτριψα το πρόσωπό μου πάνω του πριν γυρίσω στη μορφή που βρισκόταν ανασηκωμένη δίπλα μου.

Τα μάτια του Λαχάρ παρατηρούσαν την κάθε μου κίνηση και ένα στραβό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του. Στηριζόταν στο ένα του μπράτσο και τα λυτά μαλλιά του χύνονταν μπροστά στο στήθος του και στην πλάτη του. Το ελάχιστο φως που έμπαινε στο δωμάτιο από τις μισόκλειστες κουρτίνες του χάριζε μια άλλη πνοή. Ήταν σαν ψεύτικος. Χαμογέλασα.

Αμέσως εκείνος πέρασε το άλλο του χέρι πάνω από την πλάτη μου και ανασηκώθηκε περισσότερο ώστε να με κλείνει ανάμεσα στα μπράτσα του. Τα χείλη του ακούμπησαν το αυτί μου και ψιθύρισαν: «Καλημέρα.». Ύστερα τα μετακίνησε στο σβέρκο μου φιλώντας τον, προκαλώντας μου γέλιο. Το δέρμα μου είχε ανατριχιάσει από την ανάσα του που με γαργαλούσε.

«Καλημέρα..» γουργούρισα θάβοντας το κεφάλι μου στο μαξιλάρι πριν γυρίσω το σώμα μου ανάσκελα. Τα μάτια μου βρήκαν τα δικά του αμέσως. Μείναμε να κοιταζόμαστε για λίγο, ώσπου ο Λαχάρ δεν άντεξε άλλο και όρμησε στα χείλη μου.

«Απλά δεν μπορώ να αντισταθώ.» παραδέχτηκε πάνω στα μισάνοιχτα χείλη μου.

«Είσαι κάποιο είδους ζώου και δεν μπορείς να συγκρατηθείς;» ρώτησα γελώντας με το σχόλιό μου.

«Θες να σου υπενθυμίσω τα χθεσινά;»

Η θέρμη που κατέλαβε όλο μου το κορμί συγκεντρώθηκε στο πρόσωπό μου και το ένιωσα να φλέγεται. Ο πρίγκιπας απομάκρυνε το πρόσωπό του από το δικό μου και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. «Κοκκίνησες;»

Οι παλάμες μου ανέβηκαν στο πρόσωπό μου αμέσως, κρύβοντάς το. «Εσύ φταις για όλα!»

Το τρανταχτό γέλιο του με έκανε να ντραπώ ακόμα περισσότερο και αφού τον έριξα από πάνω μου, κατέβηκα βιαστικά από το κρεβάτι με το σεντόνι τυλιγμένο γύρω μου. Στη θέα του γυμνού του κορμιού ξεροκατάπια και προσπάθησα να κοιτάξω κάπου αλλού. Κάπου αλλού εκτός από το καλοσχηματισμένο του σώμα. Ξερόβηξα και μαζεύοντας τα ρούχα μου κατευθύνθηκα προς το δωμάτιο του λουτρού.

Μόλις άγγιξα το πόμολο το γέλιο του Λαχάρ κόπηκε και γύρισα ξαφνιασμένη να τον κοιτάξω. Κατέβηκε από το κρεβάτι και στάθηκε μπροστά μου. «Θα μου επιτρέψεις να σε συνοδέψω;»