H Νεκροφιλημένη

Κεφάλαιο 11 - Μια ιστορία

Λαχάρ POV

Η Αλιάνα, μόλις είχε βγει τρέχοντας από την βιβλιοθήκη, αφήνοντάς μας, τρεις άντρες, μόνους στη σιωπή τους. Ήμουν σίγουρος, πως η αδιαθεσία που δήλωσε δεν ήταν παρά μια δικαιολογία για να απομακρυνθεί από εδώ μέσα. Την καταλάβαινα. Είχε μάθει τόσα πολλά , μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Ποιος ήθελε να του πουν πως είναι καταραμένος, πως μέσα του ζει μια από τις αρχαιότερες ψυχές του Κάτω Κόσμου, πως υπάρχει τρόπος να τη χωρίσουν από το σώμα της, μα μια αποτυχία τη στερούσε τη ζωή;

Κοίταξα τον Κάιν, που είχε γυρισμένη την πλάτη του σε εμάς και στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Νομίζω θα μπορούσες να είσαι πιο ευχάριστος με την Αλιάνα, αγαπητέ παλιόφιλε." δήλωσα. Ήταν θέμα κτύπων να γυρίσει να με κοιτάξει.

"Πιο ευχάριστος; Λαχάρ, δεν μπορεί να το ελέγξει πλέον! Μου είναι παντελώς άχρηστη! Η μόνη λύση είναι να της χαρίσουμε αυτό που θέλει. Ένα γρήγορο θάνατο!" κραύγασε αγανακτισμένος ο πρίγκιπας της Σεβέλ.

"Αφελή φίλε μου, κατάλαβες τι συζητούσαμε τόση ώρα; Θες να σκοτώσεις μια κοπέλα που κουβαλά την Πύλη των Νεκρών μέσα της. Μια νεαρή δολοφόνο, που μπορεί να καθαρίσει όλο σου το βασίλειο. Μετά τη στέψη σου, θα έχεις να διοικείς ένα βασίλειο νεκρών. Αν ζεις ως τότε. Εκμεταλλεύσου αυτή την ευκαιρία, Κάιν! Μπορείς να την σώσεις και να δημιουργήσεις νέες συμμαχίες! Οι τρεις φυλές που σου μένουν είναι πιόνια σε αυτό το παιγνίδι." 

"Έχει δίκιο πρίγκιπά μου." μπήκε στη μέση ο σύμβουλος Άριμαν. "Οι τέσσερις φυλές, πρέπει να έλθουν κοντά για την τελετή. Το ταξίδι σας αυτό, μπορεί να οδηγήσει σε μια τεράστια δύναμη. Θα είστε ο σωτήρας όλων!"

Ο Κάιν μας κοιτούσε και τους δυο απηυδισμένος, μα ήταν πολύ έξυπνος για να μην λάβει υπόψιν του τις τέσσερις συμμαχίες. Η Αλιάνα, θα μπορούσε τελικά να αποδειχθεί αρκετά χρήσιμη.

Με μια μικρή στροφή, γύρισα να φύγω, ακολουθώντας τα βήματα της γλυκύτατης δολοφόνου μας.

"Που πας;" απαίτησε να μάθει ο Κάιν.

"Να της μιλήσω." απάντησα, δίχως να τον κοιτάξω.

"Λαχάρ, μείνε μακριά της!" μου φώναξε.

Έπιασα το πόμολο της πόρτας γερά και χαμογελαστός άφησα το βλέμμα μου να συναντήσει αυτό του Κάιν.

"Ξέρεις πως μου είναι αδύνατο, παλιόφιλε. Επειδή είσαι δεσμευμένος, δε σημαίνει ότι όλοι μας πρέπει να αποστασιοποιηθούμε από ό,τι μας τραβά την προσοχή. Και τώρα να με συγχωρείτε." είπα και αποχώρησα, με επόμενο προορισμό την Αλιάνα.