✔ ✉KIK✉/L. Hemmings/ ✔

Part 53+ usuwam

Uciekłam stamtąd. Nie potrafiłam patrzeć na to, jak chłopak śmieje mi się w twarz. To tak cholernie bolało. Najgorsze jest to, że sama do tego wszystkiego doprowadziłam. Mogłam przerwać pisać z Hemmings'em, kiedy tylko dowiedziałam się, że to on. Ale nie. Ja dalej w to brnęłam. Nie dziwię się blondynowi. Zraniłam go, nie mówiąc mu prawdy, przez tak długi czas.

-Rossie?- usłyszałam głos brata, kiedy weszłam do domu.

-Umm… Tak?

-Co tutaj robisz? Nie miałaś być w szkole?- zadał pytanie.

-Chciałam jeszcze dzisiaj zostać. Mogę?

-I tak już za późno, żebyś szła. Co się stało?

-Nie chcę o tym rozmawiać, Will.

Brat patrzył na mnie uważnie. Czułam się niepewnie pod jego spojrzeniem. Miałam nadzieję, że nie będzie na mnie naciskał i po prostu odpuści.

-Okay.- uśmiechnął się delikatnie -Ale jak co, ja tutaj ciągle jestem.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Patrzyłem jak dziewczyna ucieka ze szkoły. Nic nie zrobiłem. Zwyczajnie stałem i się patrzyłem.

Do momentu, w którym poczułem mocne szarpnięcie w tył. Spojrzałam na sprawcę. Ashton. Obok byli jeszcze Calum i Michael.

-Co jej zrobiłeś, Luke?- usłyszałem zdenerwowany głos bruneta.

-Nic.- wzruszyłem ramionami.

-Luke słuchaj.- odezwał się kolorowowłosy -Dziewczyna niedawno wyszła z anoreksji. Zresztą wiesz, bo przecież sam jej w tym pomagałeś. Mówienie jej, że ma zniszczoną psychikę, było ciosem po niżej pasa. Pomyślałeś o tym, jak ona może czuć się z tym wszystkim.  Co chwila płacze, jest zła na samą siebie. Obwinia siebie za to wszystko.

-Bo to jej wina.- powiedziałem patrząc po chłopakach.

Ashton polecił głową zrezygnowany. Kiedy na mnie spojrzał wiedziałem, że jest mną rozczarowany. Nie chciałem tego.

-Po prostu zastanów się nad tym, czy dobrze robisz. Nad sobą też możesz, tak przy okazji.
󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀󾓦🚀

Przez ostatni czas często zastanawiam się nad usunięciem tej książki. Teraz jestem jak:

•szkoła
•dom
•nauka

I tak wciąż. Nie jestem też pewna, czy Wam się to  w ogóle podoba.

-love ya♥