CHAPTER 27
________________________
Natalie's POV
Nandito ako ngayon sa office nagbabasa sa wattpad habang nagsasoundtrip. Wala naman akong magawa ngayon eh. Tinapos ko na kahapon, hindi na dapat ako papasok ngayon kaso wala din naman akong magawa sa condo, nasanay na kasi ako'ng nandito sa restau.
Nagulat nalang ako ng biglang bumukas ung pintuan ko at bumungad sa harapan ko si Lester, nagtratrabaho sya sa restaurant bilang waiter.
"Nalie!!"
"Oh nakakagulat ka naman!"
"May problema!"
"hah!? Ano yun?" Nagmadali na akong lumabas galing sa office ko papunta kung saan man ung problema.
"Sorry!? Is that all you can say!? walang-wala ang sweldo mo sa isang taon kaysa damit kong sinira mo! Asan na yung manager mo hah!?" Nakita ko ang isang matandang lalaki mga nasa 40 ata at mataba, bilog na kasi ung katawan nya eh.
Sinisigawan nya ngayon ang isa sa employee ko dito at parang gusto na nitong saktan kaya sumingit na ako bago may iba pa syang magawa.
"I'm the owner of this restaurant, what seems to be the problem?"
Naiinis ako dahil sa tanda na ng tao ganyan na magsalita sa kababata nya take note, babae pa ang pinapatulan. tignan nyo nga oh! ang liit-liit lang ng mantya sa suit nya! pero kailangan kalma ako dahil baka masira reputasyon ng restaurant.
"What seems to be the problem you say!? Well dahil dito sa tanga'ng babaeng 'to nasira ang damit ko, ayan oh! tignan mo ung mantya! do you realise how expensive this is!? This is the worst restaurant I know, for all you know I will never dine here again! Pathetic."
Nafefeel kong umiinit na ang ulo ko at masusugod ko 'tong matandang hukluban na 'to ng wala sa oras. anong sinabi nya!? Aba hindi basta ganun lang na iinsultuhin mo ung restaurant ko at makakaalis ka na ng ganun lang akala mo ah!
"I'm sorry but..." linapitan ko ung lalaki at sa kinagulat nya, hinawakan ko ung suit nya at tumawa ako, tss expensive na sa kanya 'to? "excuse me but judging sa paggawa ng damit nato at sa tela...hmmm mga 10,000 pesos?? mahal na po pala yun para sayo?" biglang may narinig akong mga tawanan sa paligid namin. "I've ruined many suits of my dad's, costing 20 times more ni isa hindi ako napagalitan...my point is...ano bang masyado pinamamalaki mo sa suot mo...?" sabi ko at nakita ko syang namula sa hiya.
Pagkatapos ko syang pinahiya, bigla nya akong tinulak "Walang galang!" nakita kong tinaas nya ulit ung kamay nya para tamaan ako, pero wala akong magawa dahil nawala ung balance ko dahil sa pagkatulak nya at ang tanging nagawa ko lang ay pumikit at hintayin matumba at mataman nung matanda.
Pero...huh? wala akong nafeel. Feeling ko may kamay na sumambot sakin at ang tagal naman ata tumira nung matanda. Minulat ko na ang mga mata ko para malan kung anong nangyari.
O.O ...."Daniel?" bulong ko. Ang lapit ng mukha namin at tangin nakangiti sya sakin habang ako nakatitig sakanya. Nakita ko din na hawak-hawak nya ung kamay ng matanda.
"wag kang masyadong tumitig, baka matunaw ako." bulong nya sakin dahilan ng iniwas ko ung tingin ko at tumayo na.
"Sino ka!?" sigaw nung matanda.
"haha importante bang isabi ko sayo? Di kaya interesado ka sakin? Dahil pagkakaalam ko ay bakla lang ang pwedeng mangsakit sa babae?" sabi ni Daniel. Biglang tumawa ulit ung mga tao sa paligid namin.
"Ikaw bata ka!" akmang susuntukin nung matanda si Daniel pero napigilan yun ni Daniel at sinuntok ni Daniel ung matanda diretsyo sa mukha, pinanood ko lang mapatumba ung matanda.
BINABASA MO ANG
Destiny's Given Second Chance
Romance[PLEASE READ] =Second Chances= . . What if you had a second chance to meet someone again for the first time. *That special someone* In some views they look alike. Their personal taste are exactly the same, though their attitude is far, far opposite...