"Eve gitmem lazım, Nefha... Nefha korkar fırtınadan."
Salim öfkeden kuduruyordu şimdi. Diğerleri biraz ileride barlardan birinin tentesi altına sığınmış onları bekliyordu. O tarafa hızlıca bir göz attı. Siz gidin dercesine el salladı sonra. Sinirle Yusuf'a döndü.
"Ne Nefha'ymış ya! Beynimizi yedin Nefha'da, Nefha... "Yuh! Oha hatta! Başka da bir şey demiyorum ben sana... Ne halin varsa gör be..." dedikten sonra birkaç adım attı ileri doğru. Birden geri döndü. Körkütük âşıktı bu salak. Kaç gece içip içip sayıklamıştı kızın adını, saymayı bırakmıştı artık. Derin bir nefes alarak tekrar Yusuf'un yanına geldi. Kolundan çekerek döndürdü onu yolundan.
"Bari taksiye bindireyim seni. Bu halde gider kaza falan yaparsın. "
Başını iki yana salladı Salim sıkıntıyla.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFHA
Teen FictionVarlığı inkâr edilemez olandı, yok sayılamayacak, gözden kaçırılmayacak olandı, Zahir. Adı gibi... Kırıp döktüğünün nefesinde üflendi ona sur borusu, Nefha... İsmi gibi... Kıyametiydi. Başlangıcıydı. Yaşamın bittiği yerdi. Tükenmez sevdalara yazı...