GEÇMİŞİMDEKİ SIR

17

Babam benim nasıl gitmemi ister o kadınla, günlerce odadan çıkmadım.Yatakta yatarken kapı açıldı.Gelen babamdı yanıma gelip yatağıma oturdu,saçlarımı okşadı.
"Kızım biliyorum gitmek istemiyorsun ama temelli git demiyoruz.Bir kaç ay, deden senle zaman geçirmek seni tanımak istiyor.Adamcağız hasta ,tek dileği senle tanışmak.Bunu bir düşün ona göre karar ver .Ne karar verirsen ver arkandayız  seni çok seviyoruz bunu aklından çıkarma olur mu."
Babam odadan çıkınca yattığım yerden doğrulup oturdum.Ben ne yapacağım şimdi.Tamam dersem hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.Ne yapacağım şimdi gitmek istemiyordum.Bu gidişin dönüşü yoktu sanki nefesim kesiliyor kalbim sıkışıyordu.Gittikten sonra ya beni bırakmazlarsa .Bu düşüncelerle allak bullak oldu.Ne yapacağım şimdi bir kaç ay olabilir mi ,okul başlayınca dönecektim.Ben yokmuşum gibi devam etseydiler ya hayatlarına, neyimi merak ediyorlardı ki,ne yapsam gitsem mi gitmesem mi ?Ben bunları düşünürken oğuz içeri girip yanıma geldi.Yatağın üstüne oturdu bana bakıyordu.Onunda üzüldüğünü anlaya biliyordum gözleri kızarmış ve gözlerinin altı morarmıştı.Uyumadığı belliydi bir şey sormak istiyor ama soramıyordu.
"Sor hadi, neyi merak ediyorsun."
"Ne yapacaksın abla karar verdin mi?"
"Bilmiyorum kardeşim bende bilmiyorum ."
"Eğer gitme kararı alırsan çok kalma olur mu... "
"Gel buraya ..."Birbirimize sımsıkı sarıldık.Oğuz hiç duygularını hiç beli etmezdi ama şimdi bana sarılıyor beni sevdiğini söylüyordu.
"Tamam sen üzülme ,ben bir şekilde halledeceğim.Sen git yat hiç iyi görünmüyorsun. "tamam deyip odadan çıkınca tekrar düşüncelere dalmıştım.Bunca olaydan sonra ne yapacaktım kafam çok karışmıştı.Ölmek üzere olan birinin son isteği, nasıl bunu görmezden gelebilirim ki ,beni en hassas yerimden yakalamıştı.Ben yaşlıların isteklerini hep önemsemiştim.Ben olanları düşünürken dışarıdan sesler geliyordu cama yöneldim.Camdan aşağıya baktığımda herkes Adem amcanın dükkanın önünde toplanmıştı .Daha dikkatli baktığımda Mehmet amcanın yerde yattığını gördüm.Koşarak odadan çıktım.Annem şaşkın bir şekilde bana bakıyordu peşimden bağırıyordu.
"Melek ne oldu kızım nereye koşuyorsun..."
Evden çıkıp asansörün düğmesine bastım gelmek bilmiyordu merdivenlere yöneldim. Koşarak binadan çıktım .Mehmet amca yerde yatıyordu ambulans gelmişti ilk müdahaleyi yapıyordular.
"Adem amca ne oldu Mehmet amcaya?"

"Kalp krizi ."

"Ne diyorsun... ,nasıl oldu?"
"Biz konuşurken Mehmet amcayı ambulansa bindirdiler .Ambulans sirenlerini çala çala gidiyordu.Bu olanlar, tüm her şey üst üste gelmişti.Babamın bana doğru geldiğini gördüm.
"Melek, kızım ne oluyor..."
"Mehmet amca...."Gözlerim dolmuştu cevap veremiyordum.
"Ne oldu Mehmet amcaya?"
"Kalp krizi geçirdi.Baba hastahaneye gidelim."
"Tamam kızım hadi bin arabaya. "Babamla yol boyu tek kelime etmemiştik.Hastahanenin önüne geldiğimizde arabadan inip hastahaneye girdim.
"Merhaba az önce gelen Mehmet Altun nerede? "
"Şu kalp krizi geçiren hasta mı? "
"Evet"

"Ameliyata alındı birinci katta ki ameliyathanede."Ameliyathanenin önüne geldiğimde Mehmet amcanın eşi emine teyze,oğlu, gelini herkes oradaydı.Emine teyzenin yanına gidip ona sarıldım.

"Emine teyze üzülme Mehmet amca sağ salim o ameliyattan çıkacak."

"Ne bileyim melek kızım, yaşlı kalbi kaldırabilecek mi ameliyatı. Allâhım sen onu bize bağışla...."

"Ona hiç bir şey olmayacak o çok güçlüdür. Bunu da atlatacaktır."emine teyzeye çaktırmasamda içim içimi yiyordu .Allâhım ona bir şey olmasın ne olur .İki saat geçmesine rağmen hala ameliyat devam ediyordu.Koridorda bir sağa bir sola gidip duruyordum.Yirmi dakika sonrada doktor çıkmıştı.Herkes doktorun ağzından çıkacak sözleri bekliyordu.

"Ameliyat başarılı geçti, şimdilik yoğun bakıma aldık yarın odaya alırız, geçmiş olsun."dedikten sonra yanımızdan ayrıldı.Herkes rahat bir nefes almıştı.

"Melek kızım hadi eve gidelim, yarın tekrar gelirsin burada dursan da Mehmet amca ancak yarın uyanır."

"Ama..."

"Hadi kızım sende yorgun görünüyorsun.Gözlerinin altı morarmış kaç zamandır da doğru dürüst bir şey yemiyorsun."

"Peki ,emine teyze onlarla görüşeyim gidelim."
Eve girdiğimiz de Melike hanım da evdeydi,bende bir cevap bekliyorlardı.Annem onlar ve kardeşlerim gözümün içine bakıyorlardı.

"Tamam, geleceğim."dediğim de kardeşlerim çok üzüldüler.Oğuz gözlerini kaçırıyordu benden, onları öyle görünce çok üzüldüm pek belli etmemeye çalıştım izin istedikten sonra odama gittim.