GEÇMİŞİMDEKİ SIR

15

"Nereden çıktı bu kadın ya, bizim eve niye geliyor."
"Bu kadın yine mi geldi."
"Mehmet amca daha öncede mi geldi?"
""Evet bir kaç kez geldi.Hatta dün daha buradaydı."
"Öylemi bizim ile ne alakası var,niye geliyor ki..."kafam çok karışmıştı.
Kadın arabadan inip yanımıza geldi.Bana bakıyordu."Merhaba melek nasılsın ?"dedi , eğilip bana sarıldı. Bu ne nereden çıktı bu sarılma ,benden ayrılınca "İiiiyim... " diyebildim.Kadın gözlerinin içi gülüyordu saki uzun zamandır beni bekliyormuş gibi ,benim bir şeyler dememi bekliyordu sanki.
"Hoş geldiniz annen onlar evde isterseniz..."lafımı keserek konuşmaya başladı."Yok ben seni görmeye gelmişti."Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Bu ne demek şimdi benle ne alakası var.Beni niye görmek istiyor, kafam çok karıştı.Bu işte içime sinmeyen bir şeyler dönüyordu .Canım iyice sıkılmaya başlamıştı.Tüm olanları bir araya getirmeye çalışıyorum ama bir sonuca bağlayamıyorum.O kadar dalmışım ki Mehmet amcanın kolumdan tutmasıyla kendime geldim.
"Melek kızım daldın ne oldu?"
"Yok bir şey Mehmet amca aklıma bir şey geldi de onu düşünüyordum."
"Neyse ben annen onların yanına çıkayım görüşürüz melek kız."
Olur anlamında kafa mı salladım.Melike hanım apartmana girdi.Bende Mehmet amca onlarla tavlama geri döndüm.Mehmet amca yine yenmiştim.
"Seni yeneceğim bir gün Melek kızım."
"Mehmet her seferinde aynı şeyi diyorsun ama melek kızımda her seferinde seni yeniyor.Doymadın yenilmeye dostum."
"Olsun Mehmet amca bir gün yenersin niye olmasın."Beraber biraz daha sohbet ettikten sonra kalktım eve gitmek için ama mahallenin çocukları beni görünce koşarak yanıma geldiler.
"Melek abla hoş geldin, nerelerdesin ya gözümüz yollarda kaldı."
"Geldim buradayım siz ne yapıyorsunuz çocuklar?"
"Ne yapalı bu akşam basket maçı var geliyorsun di mi ?"
"Bakalım çocuklar yorgunum biraz."
"Gelmezsen bir kişi eksik olacağız melek abla ,geliyorsun di mi hem sen olmayınca yeniliriz senin gibi iyi oynaya kimse yok ki ..."
"Bakarız ." "Lütfen melek abla hadi."
"İyi tamam geliyorum."
"Yaşasın ,melek abla seni çok seviyoruz."Çocuklar hep birden bana sarılınca neredeyse boğuluyordum.
"Çocuklar tamam akşam olmadan beni tahtalı köye yollayacaksınız boğuldum."
"Ah affedersin melek abla tamam ..."
Çocuklar etrafımdan ayrılınca bir nefes aldım."Tamam çocuklar akşama görüşürüz."Çocuklardan ayrılıp apartmana girdim.Kapının önüne geldim içeriden yüksek sesler geliyordu o yüzde zile basmadım anahtarımla kapıyı açıp içeri girdim.Kapıyı kapatıp salona doğru ilerledim annemin sesi geliyordu.
"Şimdi olmaz bunu şimdi nasıl söyleriz.Bu bu kadar kolay söylenecek bir şey değil...!!!"
"Anlıyorum ama ben de ondan bu kadar sene ayrı kalmışım artık onsuz bir saat bile ayrı kalmak istemiyorum!!!"
Ne oluyor ya bunlar arkadaş değil miydiler, niye böyle konuşuyorlar.Birkaç adım daha attım.
"O benim kızım onu kaç sene aradım biliyor musunuz?"Ne oluyor ya kimden bahsediyorlar.Sonra babamın sesi geldi.
"Melike hanım bakın bu meleğe şimdi söyleyemeyiz.Yıkılır ona nasıl söyleriz onu evlatlık aldığımızı !!"
Ben duyduklarım karşısında şok olmuştum,bu kulaklarımın bana yaptığı oyundu sanki.Ama konuşmalar devam ettikçe her şey aklımda birer birer birer çözüldü.Baştan beri annem ve babamın konuşmaları tavırları bu yüzdendi.Ayakta zor duruyordum başım dönüyor gözlerimin önü kararıyordu.En son hatırladığım annemin ve babamın bana korkmuş gözlerle baktığı sonra bilincimi kaybetmiştim...