Si amanda beatrix na nasaktan sa nakaraan. At nagpakalayo layo. Pero sa isang iglap, ang mga nanakit sakanya ang lumalapit sakanya. Paano kaya kung bumalik si bryxtone dahil sa isang rason? Paano kung magkita sila bumalik lahat ng nararamdaman niya...
It's been 3 days. Nung gabing pinagulo ni kuya tristan yung utak ko.
ngayon araw, i.d picture namin. Sabi ni daddy, magpakuha nadin daw ako ng picture para madali.
Nakapila na yung section namin,hati yung girls and boys. Nag c.r lang ako saglit, habang pabalik na ako sa pila namin. Nagigive way yung mga tao. Yung kaninang ingay, napalitan ng katahimikan nung dumaan ako.
Nang makapila ako lumapit saakin yung idiots. Nakita ko sa kabilang side, katapat ko si bryxtone. Iniwas ki na lang yung tingin ko sakanya.
Kung mamalasin, siya yung kasabay ko para mag take ng picture. Dala dalawa kasi yung pagtake. So no choice, pumwesto na ako at ganon din siya. Ngumiti na lang ako, ginamit ko yung bright smile ko. Kahit katabi ko si bryxtone...
Lumapit ako sa photographer para tignan yung picture. Bakit ganon? Naaalala ko na naman yun. Parehas kami..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Noon, napagkakamalan kaming magkapatid dahil parehas kaming ngiti. Dati, kapag may nagsasabi saamin nun, tinatawanan nalang namin.
So akward na ngayon. Nakita ko yung mga kaibigan ko, nagpipigil ng tawa. Akala mo sasabog na sa kakapigil ng kilig. Hindi sila halata ha? Hindi talaga.
"Hintayin ko kayo sa cafeteria, gutom na ako." Dirediretso akong umalis sa harapan nilang lahat. Di ko maintindihan sarili ko.
Affected much amanda?
Kinakausap na naman ako ng konsensya ko. Pagdating ko sa cafeteria, onti lang yung tao. Siguro may mga klase.
"Lasagna po isa, saka mangi shake." Sabi ko dun sa counter. Naghanap naman ako ng mauupuan ko. Iseserve nila saakin yan, hindi uso saakin na ako ang maghintay habang nakatayu.
Habang naghihintay ng pagkain, nakaheadset ako at nakayuko habang nagcecellphone. Maya maya may naglapag na ng pagkain ko dito sa table ko.
Hindi parin ako tumitingin sa naglapag, hindi uso saakin ang thankyou..
Habang inaayos ko yung pagkain ko, may nakita ako note.
Amanda,
I know hindi ka parin handa para pakinggan ako. Please, hihintayin kita sa gym pumunta ka man o hindi, hihintayin kita.
-BLS.
Napaangat yung ulo ko, baka sakaling nandito pa yung nagbigay nito pero wala na.
BLS? posible kayang...
Hindi ko alam pero may nagtulak saakin papunta sa gym.
Wala nang masyadong tao. Pero hinanap ng mata ko yung taong nagbigay nito.
Nakita ko siya, nakaupo sa bench. Ako talaga hinihintay niya? Papalapit na sana ako, pero may nauna na saakin. Si melody..
Tumalikod ako, at isa isang pumatak yung mga luha sa mata ko. Bumalik lahat ng sakit.
So all this time, meron pa pala? Akala ko wala na. Akala ko tapos na pero bakit ganito? Naramdaman ko na naman yung sakit...
5 years ago...
Naglalakad ako papuntang parking lot. Hintayin ko na lang daw dito si lance. May ginagawa pa kasi siya sa office eh.
"Uy, trix ba't mag-isa kalang? San si bryx?" Tanong saakin ni sab, nakasama si jd.
"Nasa office may pinagawa pa sakanya si mrs espina." Sagot ko habang nakangiti.
"Ahh. Gusto mo samahan ka na namin?" Tanong ni jd.
"Wag na ano ba kayo. Sige na, malapit na din yun." Sabi ko tapos pinilit kong pagtulakan sila palayo.
"Haha sige amanda. Happy anniversary sainyo." "Oo nga noh. Inuman na mamaya ha? Happy anniv sainyo cous."
Sabi nilang dalawa at nagpasalamat ako, tsaka nag wave na sakanila.
Itetreat ko nalang sa tagaytay si lance. Para sa anniversary namin. Habang naghihintay napag-isip isip kong magbasa na muna kaso yung librong babasahin ko dapat ay wala sa bag ko. Sht baka naiwan ko sa room. Kakabili ko pa naman nun.
Nagtext ako kay lance na babalikan ko yung libro.
Habang naglalakad sa hallway, may narinig akong nag-uusap. Pamilyar yung boses nila.
Hindi ko na sana papansinin pero narinig ko yung pangalan ko. Lumapit ako ng kaonti para makasiguro kung ako ba talaga yun. At nagulat ako sa boses na narinig at sa mga binitawan nilang salita.
"Paano yung bet? Kailangan na makipaghiwalay ni bryxtone kay amanda." "Wag kang excited. Maghihiwalay din yun." "Basta yung usapan natin ha? Kapag hindi naghiwalay yung dalawang yun, kukunin ko yung kotse at motor mo. Pero paano yung kapatid ko? Gagawa na naman ng kalokohan yun panigurado." Hindi padin ako nakakaalis sa kinakatayuan ko. Paano nila to nagagawa saakin?
Maya maya may kausap na sila sa phone. Naka-loudspeaker kaya rinig ko.
"Hello, bryx? Ano na? Nakipaghiwalay kana ba kay amanda?" Tanong niya. "Hindi pa." Hindi pa? Bakit lance? Bakit mo to nagagawa saakin. "Mukhang mahal na mahal mo kapatid ko ah?" "Ulul. Hindi ah, napilitan lang ako sa bet na inalok niyang shawn nayan!" Humagulgol na ako sa kakaiyak. Hindi ko na kaya. Unti unti akong tumalikod hindi ko na kaya yung mga binibitawan nilang salita. Sobrang nang sakit nararamdaman ko. Parang pinipiga yung puso ko.
Pero pagtalikod ko, nakita ko sila kuya tristan kasama yung triplets na nakanganga at gulat din, sa mukha nila parang naawa na takot sila saakin. Hindi nila expect na maririnig ko yun.
"ALAM NIYO BA?!" Sigaw ko sakanila. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. "ALAM NIYO YUNG TUNGKOL SA MGA NARINIG KO?! ALAM NIYO?!" sumisigaw ako habang umiiyak. Ang sakit lang.
Unti unti silang tumango at yumuko. Sakit, ang sakit. Dahil sarili kong kapatid kasabwat sa pagpupusta saakin. What the hell!! "OF ALL PEOPLE? KAYO PA! ANONG KLASE KAYONG KAPATID?! I HATE YOU ALL!!!!" Umalis ako dun naumiiyak. Naririnig ko pa yung tawag ni kuya bryan. Pero wala akong pakialam.
Habang tumatakbo ako, nakita ko si lance... may kahalikan na babae. Pakshet. Unti unti nang nadudurog yung puso ko.
Napalingon siya sa direksyon ko, sabay tulak dun sa babae, gulat na gulat siyang makita ako. MGA MANLOLOKO!!! Umalis ako dun, habang umiiyak. Ang sakit. Bakit ganon? Anong kasalanan ko sakanila? Hindi ko maimagine na pati kapatid ko. Saka yung bestfriend ko, si melody yung kahalikan ni lance.
Mga traydor sila!! Ang sakit sakit. Napaupo ako sa kalsada. Habang iyak ng iyak. Hindi ko alam kung gugustuhin ko pang gumising bukas. Ganon na ba kalaki ang galit nila saakin kaya ako naman ang pinaparusahan nila ng ganito?
Habang iyak ako ng iyak, unti unti akong nawalan ng malay. At ang huli kong nakita yung mukha ni sabrina..
~~~~~~ Sorry ang lame ba? Hahaha. Di pa kasi malawak utak ko eh. :D
