Cehenneminden Alacaklıyım +18

-GİRİZGÂH-

*Bağzıları (Zaten Kırılmış Bir Kızsın.)
*Manga (Her Aşk Ölümü Tadacak.)
*Anathema (The Last Song.)

H_uzursuzD_usler Profilimi takip etmeyi unutmayın lütfen, gelin hep birlikte bol bol sohbet edip tanışalım, kitaplarım hakkında konuşalım, eğlenelim.❤️

CEHENNEMİNDEN ALACAKLIYIM.

Eteklerinde uçuşan rüzgarın
kabus bakışlarında ıssız bir intihar dolaşıyordu.

Genç kız yer yer kesiklerin sahip olduğu parmaklarının arasındaki kara kalemle akşamüstü şiirini karalıyor pencerenin ardından geceye seslenişini zihnine dinlettiğinde, kaburgaların arasına düşen kor, yağmurun başlangıcında ki aşk kokusu kadar büyülü görünüyordu. Mutluluk kelimeleri göğsüne sıkışmış, nefes alamıyordu. En bakir hayallerinden yorulmaz senaryolar ruhuna gizlice gülümsüyor, karanlıklara gözlerini kapatıyordu ve sivri kirpikleri bu yağmurları öpmeye başlasa bile gözyaşları kan rengine boyanıyordu. Kendi dudaklarında ki hüzün kırıklarına aldırmaz, kader defterindeki sahibini kaybetmiş düşleri hiçbir zaman bir günahın gecesin de can bulacağına inanmazdı.

Bu öyle bir histi ki, oda geniş ama sığamıyordu, kapı hemen arkasındaydı ama çıkamıyordu, pencereler açıktı ama nefes alamıyordu. Sanki şuan manzarası özgürlük olan bir hapishanedeydi. Hayattan istedikleri şeytanın kesesindeki ziynetlere benziyordu. Keseyi bir açtığında karşılaştığı umut değil, tanrının şahitliğinde kıydığı kız çocuğuydu.

Kendine sürgün kelimelerle yeminleri yarı yoldan geriye dönmüş, kalbinin ölüm uykusu artık geriye bakmamaya ant içmişti. Onun umuduna kelepçe vurmuşlardı, artık ağlayamıyordu ama içini sel basmıştı, içi deprem, içi katliam, içi kıyametti. Göğüs kafesinde son nefes gibi cehennemi kızıllaşırken, günaha doğmanın bedelini kendisine aşkla ödetecekti ama bunun farkında değildi. Yaşam faaliyeti gösteren kalbindeki kıpırtılar boyuna geçmek isteyen sevdaya urgan kalacaktı bilmiyordu, er ya da geç öğrenecekti.

Kız titreyen bedenini eskimiş paltosunun altında gizlesede bu onu ısıtmaya yetmemişti. Siyaha boyanmış ama yarısı soyulmuş ojeli tırnaklarını kolundaki deriye bastırmış, farkında olmadan boydan boya çizmeye başlamıştı. Gün geçtikçe güçsüzleşen bedenini ve vücuduna bıraktığı hasarları bir sonuca bağlayamıyordu. Kirpiklerini ağırca hareket ettirdi, cansız gözleri bulunduğu soğuk ve boyası kavlanmış odanın duvarlarında sekti. Karın boşluğuna gömdüğü çıplak bacaklarını hareket ettirip bedenini kartondan yaptığı yatağında çıkarttığında ruh gibi bembeyaz yüzünü öne dikerek titreyen parmaklarını gözlerinin önünde sarkan siyah saçlarına daldırdı. Soğuktan çatlayarak yarıklar oluşan soluk renkli dudaklarından saldığı nefesler cesedi yitik uykularının üzerine devriliyor, zihnindeki fırtınaların en çılgınıyla yangınının inine iniyordu.

Kayıp ruhunu bir türlü bulamıyordu, sanki ruhu bedeninin içinde değildi.

Cılız bedeni ayakta dikelirken zorla bir nefes ciğerlerine alıp camları kırık odanın karanlığını yaran ay ışığını takip etti. Çoğu yerinde yırtıklar olan tül perdeyi uçuşturan rüzgara doğru gittiğinde adımları küçük balkonda duraksadı, nefes almak istiyordu. Yutkundu ve avuç içlerini demir pervaza yaslayarak bütün günahlarının suskunluğuna vuruldu. Durumu içler acısıydı, evinden dahası herkesten kaçmış, saklanmıştı, kimsenin ona yardım etmesini istemiyordu. Cansız bir heykeli andırsa da herşeyi hissediyordu, damarlarında çekilen o iğrenç kanı, onu ağırca yoklayan benliğini kaybettiğini hissediyor, kendi kâinatını acımasızca bölüyordu. Bakışlarını tam karşısına dikti, zamanı geriye devirmenin ardından gözleri karanlığın yön verdiği büyük ağacın altında yatan gölgelere takılı kaldı. Kaşları olağanca çatıldı, bedeni mümkünmüş gibi daha da donuklaştı, ifadesiz çehresi kaskatı kesildi ve içinde patlak veren merak bedenini yalayıp yuttu.