Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 2

Οι υπόλοιπες σχολικές ώρες κύλησαν γρήγορα και μπορώ να πω αγχωτικά καθώς μου ήταν δύσκολο μερικές φορές να είμαι πλήρως συγκεντρωμένη στα μαθήματα που γίνονταν στην αγγλική γλώσσα. Αν και ήμουν από τις καλύτερες μαθήτριες στο φροντιστήριο πίσω στην Αθήνα και είχα την πιο κοντινή σε αμερικάνικη προφορά, υπήρξαν στιγμές που δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγε ο καθηγητής ή που δεν έβρισκα τις αγγλικές λέξεις για αυτά που ήθελα να πω. Παρά τις αντιξοότητες της πρώτης μέρας η Σούζαν αποδείχθηκε σαν άγγελος που έλυνε το κάθε μου πρόβλημα · καταλάβαινε όταν δεν θυμόμουν λέξεις και μου τις ψιθύριζε και με γνώρισε σε πολλά παιδιά στις τάξεις που παρακολουθήσαμε.

Όταν πια ήταν η ώρα για το μεσημεριανό κατευθυνθήκαμε προς την τραπεζαρία και εκεί γνώρισα την κανονική της παρέα και όχι απλά τους γνωστούς της. Ήταν μία ζωηρή, χαμογελαστή παρέα που έκανε αρκετή φασαρία και αποτελούταν από τον Τρέβορ (το αγόρι που γνώρισα την πρώτη ώρα), τον Νέιθαν και κολλητό του Τρέβορ, τον γνωστό σε εμένα Φιν, τον Ντίλαν -το μόνο ήσυχο άτομο στην παρέα- και την Λίλη και Μαίρη. Στην αρχή αισθανόμουν αρκετά άβολα αλλά με τις ερωτήσεις που μου έκαναν δεν ήταν δύσκολο να συζητήσω μαζί τους για διάφορα πράγματα. Τα αγόρια έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο που είπα ότι έπαιζα με τον Αλέξανδρο τα καλοκαίρια και στις φίλες της Σούζαν άρεσαν τα μικρά σκετς που είχα ζωγραφίσει στο τετράδιο μου.

''Εμείς είμαστε στην σχολική ομάδα'' είπε περήφανα κάποια στιγμή ο Τρέβορ και έδειξε τον εαυτό του και τον Νέιθαν.

''Ει,'' παραπονέθηκε ο Φιν ''και εγώ είμαι στην σχολική ομάδα!''.

''Ναι και εγώ'' συμπλήρωσε ο Ντίλαν ''Γιατί μας βγάζεις απ' έξω;''.

''Φιν εσύ είσαι μικρότερος οπότε δεν μετράς'' του αποκρίθηκε ειρωνικά ο Νέιθαν και ο Φιν τον έσπρωξε φιλικά δήθεν ενοχλημένος ''Εσύ Ντίλαν δεν είσαι στην ομάδα ποδοσφαίρου, είσαι στην ομάδα μπάσκετ''.

''Ε και;'' έσμιξε ο Ντίλαν τα φρύδια του μπερδεμένος.

''Το μπάσκετ είναι χάλια'' του αποκρίθηκε ο Νέιθαν και γύρισε προς το μέρος μου ''Έτσι δεν είναι Αμαρυλλίς;''.

''Όλα τα αθλήματα είναι χάλια'' μας διέκοψε η Μαίρη, η πιο ντροπαλή της παρέας που κρυβόταν πίσω από τις μαύρες της μπούκλες και τα χοντρά της μαλλιά ''Μου αρέσει πιο πολύ η τέχνη''.

''Σε αυτό θα συμφωνήσω'' αναφώνησα ''Μου αρέσει πιο πολύ να ζωγραφίσω από το να παίζω ποδόσφαιρο''.