Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 12

Την επόμενη μέρα η τιμωρία δεν ήταν πολυτάραχη καθώς δεν υπήρχε κανένα άλλο άτομο εκτός από εμένα και την Άστερ. Απ' ότι κατάλαβα η τιμωρία της προηγούμενης ημέρα ήταν η τελευταία για όλους του υπόλοιπους. Ευτυχώς που ο καθηγητής δεν είχε καταλάβει τίποτα για την χθεσινή διαφωνία μου με την Καμίλια αλλιώς θα βρισκόταν και σήμερα εδώ. Άμα γινόταν αυτό δεν νομίζω να γλίτωνα αυτήν την φορά.

Για καλή μου τύχη ο καυγάς δεν μου είχε προκαλέσει πληγές που δεν μπορούσαν να κρυφτούν αλλιώς οι ερωτήσεις θα πλήθαιναν ακόμη περισσότερο -εάν αυτό ήταν ποτέ δυνατό- και δεν ήμουν αυτές τις μέρες σε διάθεση να απαντήσω ερωτήσεις που είχα και εγώ η ίδια. Ενώ σήμερα η παρέα μου έδειχνε να έχει ξεχάσει ότι και να είχε γίνει με την Άστερ, η Σούζαν ήθελε να σιγουρευτεί ότι ήμουν καλά και ότι αισθανόμουν άνετα να της μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα. Για μια στιγμή την πίστεψα και ήθελα να της πω κάθε πρόβλημα που είχε προκύψει άλλα σταμάτησα τον εαυτό μου φοβούμενη την κριτική της. Δεν την ήξερα σε τέτοιο επίπεδο ώστε να ήμουν σίγουρη πως δεν θα αντιδρούσε αρνητικά και έπρεπε να κρατήσω την σχέση μας φιλική, έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο.

Στους γονείς της Σούζαν δεν άρεσε που με έβαλαν τιμωρία. Μόλις γύρισα σπίτι την προηγούμενη μέρα φάγαμε φαγητό και με κάλεσαν στο γραφείο τους γιατί ήθελαν να μιλήσουν. Ήξερα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο αλλά αυτό δεν σήμαινε πως ήμουν προετοιμασμένη. Δεν ήθελα να φανώ αχάριστη για την φιλοξενία τους ή να τους προκαλέσω προβλήματα.

''Αμαρυλλίς είσαι ένα χρυσό κορίτσι και μία λαμπρή μαθήτρια, ξέρεις να κάνεις σωστές επιλογές και θέλεις να έχει ένα εξαιρετικό μέλλον, για αυτό βέβαια είσαι και εδώ. Ότι έγινε σήμερα δεν θα ήθελα να ξανασυμβεί'' η αυστηρή φωνή του κύριου Σμιθ ακούστηκε μέσα στο ευρύχωρο μοντέρνο τους γραφείο.

''Συγνώμη πραγματικά, το υπόσχομαι ότι για τους υπόλοιπους μήνες δεν θα ακούσετε τίποτα κακό για το άτομο μου'' απάντησα με κατεβασμένο το κεφάλι γεμάτη ντροπή.

''Μην στεναχωριέσαι κορίτσι μου'' γέλασε η κυρία Σμιθ και προσπάθησε να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα. Με κοίταξε με τα ζεστά της καφέ μάτια και μου χαμογέλασε, ακριβώς έτσι όπως έκανε και η Σούζαν. Τα φουσκωτά της μαλλιά ήταν ισιωμένα και τραβηγμένα πίσω σε έναν αυστηρό κότσο όμως δεν  έδειχνε καθόλου επιβλητική όπως η δουλειά της απαιτούσε να είναι.

''Βλέπεις, εμείς θέλουμε το καλό σου'' συνέχισε και μου έσφιξε το χέρι ''Ξέρουμε ότι δεν φταις εσύ. Θα είχαμε αμφιβολίες εάν ήταν κάποιο άλλο άτομο που σου επιτέθηκε άλλα όταν ακούσαμε ότι ήταν η Άστερ Ντέιβις καταλάβαμε. Το μόνο που θέλουμε είναι να μείνεις μακρυά της''.