Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 15

Η επόμενη ημέρα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη πολυτάραχη βραδιά σε βαθμό που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ ούτε σε απλές αγγαρείες τις καθημερινότητας μου. Όλο το πρωινό μου το πέρασα νιώθοντας το στομάχι μου να είναι δεμένο σαν κόμπος λόγω της ανησυχίας. Δεν μπορούσα να φάω τίποτε δίχως να μην νιώσω την επιθυμία να κάνω εμετό αλλά πίεσα τον εαυτό μου μπροστά στους γονείς της Σούζαν και έφαγα ελάχιστα δημητριακά. Η Σούζαν με διαβεβαίωσε ότι αυτό ήταν φυσιολογικό μετά από την συγκεκριμένη βραδιά που είχαμε περάσει όμως εκείνη δεν ήξερε πως ένιωθα γιατί δεν είχε πιει γουλιά αλκοόλ. Όμως και ο Φιν που ήπιε πολύ περισσότερο από εμένα έδειχνε σε πολύ καλύτερη κατάσταση.

Μετά από δύο ασπιρίνες και άλλη μία ώρα ύπνου με ρώτησε η Σούζαν πως αισθανόμουν και της απάντησα ότι ήμουν απολύτως καλά. Ήξερα ότι μέχρι τότε θα έπρεπε να μου είχε περάσει η ναυτία και το ανεπιθύμητο συναίσθημα που είχα όπως ακριβώς είχε περάσει και στον Φιν. Αλλά στην πραγματικότητα όσο περνούσε η ώρα ένιωθα το άγχος να μου τρώει τα σωθικά και τον πονοκέφαλο να χειροτερεύει σε σημείο που ήμουν σίγουρη ότι το κεφάλι μου θα έσπαγε. Δυστυχώς δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω ποιο άτομο κρυβόταν πίσω από όλα αυτά. Το ίδιο άτομο που είχε κάνει την ζωή μου μαρτύριο τις τελευταίες εβδομάδες.

Η Άστερ Ντέιβις ήταν μέσα στο κεφάλι μου όλη την ώρα σαν τύραννος στον κόσμο του μυαλού μου. Ανακαλούσα αναμνήσεις από το προηγούμενο βράδυ ξανά και ξανά και πλέον θυμόμουν την κάθε λέξη της και την κάθε έκφραση που είχε όταν μου μιλούσε. Προσπάθησα να εξετάσω από κάθε άποψη όποια φράση και αν βγήκε από το στόμα της μέχρι που τα λόγια της πια δεν έβγαζαν νόημα. Φυσικά οι προσπάθειες μου να καταλάβω γιατί ζήλεψε τόσο πολύ όταν με είδε να φοράω την μπλούζα του Φιν ήταν αποτυχημένες.

Δεν υπήρχε λόγος η Άστερ Ντέιβις, η κοπέλα που με αντιπαθούσε τόσο πολύ, που με μισούσε με πάθος και που σιχαινόταν τα πάντα πάνω μου να συμπεριφερθεί με τον τρόπο που φέρθηκε το προηγούμενο βράδυ. Ξάφνου η σκέψη του να της άρεσε ο Φιν μου πέρασε από το μυαλό αλλά την έδιωξα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Αυτή η εκδοχή της ιστορίας μου φάνηκε αδιανόητη και αδύνατο να ήταν αληθινή εφόσον η Άστερ και ο Φιν δεν άνηκαν στους ίδιους κύκλους και στην Άστερ άρεσαν τα κορίτσια. Η εικόνα της Άστερ μαζί με τον Φιν -με κάποιον άλλον γενικότερα- έκανε το στομάχι μου να ανακατεύετε περισσότερο, τον πονοκέφαλο μου να χειροτερεύει και το παράπονο να απειλεί να γίνει κραυγή. Ένιωθα σαν να έκρυβα ένα τέρας μέσα μου και με τρόμαξε τόσο πολύ που μίσησα την Άστερ που το προκάλεσε αυτό.