Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 22

Όταν γυρίσαμε πίσω στους υπόλοιπους δεν παρατήρησα τίποτε το διαφορετικό. Στην ατμόσφαιρα επικρατούσε η ίδια ευθυμία και όλοι είχαν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο τους. Άρχισαν να μας βομβαρδίζουν με ερωτήσεις σε σχέση με το που πήγαμε τις οποίες απάντησε αρκετά πειστικά ο Ντίλαν δίχως να φανούμε ύποπτοι. Για μια στιγμή αναρωτήθηκα πως δέχτηκαν όλοι τις απαντήσεις του Ντίλαν δίχως να πουν κάτι περαιτέρω αλλά αποφάσισα να μην τον ρωτήσω εκείνη την στιγμή. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε ξεχαστεί η εξαφάνιση μας. Η συζήτηση οδήγησε στο τέλος στο πως ο Τρέβορ έκανε εμετό μετά από τέσσερα λεπτά πάνω στην ρόδα. Εγώ και ο Ντίλαν γελάσαμε τόσο δυνατά όταν το ακούσαμε που λυπήθηκα τον Τρέβορ λόγω της έκφρασης του. Η Μαίρη φέτος ήταν η νικήτρια το οποίο σήμαινε ότι ο Τρέβορ έπρεπε να κεράσει όλη την παρέα φαγητό.

''Μα δεν καταλαβαίνω γιατί έγινε αυτό'' είπε με παράπονο ο Τρέβορ καθώς περπατούσαμε για να πάμε στο επόμενο παιχνίδι ''Είχα πάρει χάπια κατά της ναυτίας'' ψιθύρισε σιγανά στο αυτί του Νέιθαν όμως για κακή του τύχη βρίσκονταν πολύ κοντά σε εμένα.

''Τρέβορ!'' αναφώνησα και εκείνος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. Άρχισε να κάνει κινήσεις για να με σταματήσει από το να  τον μαρτυρήσω στους άλλους αλλά για κακή του τύχη είχα άλλη πρόθεση.

''ΠΑΙΔΙΑ Ο ΤΡΕΒΟΡ ΠΗΡΕ ΧΑΠΙΑ ΝΑΥΤΙΑΣ'' φώναξα και τράβηξα την προσοχή όλων. Η Μαίρη φάνηκε βαθύτατα προσβεβλημένη ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να γελάνε δυνατά. Αμέσως η Σούζαν βρέθηκε στο πλάι του και τον βάρεσε δυνατά στο ώμο.

''Κλέφτη!'' είπε και γέλασε με την αντίδραση του.

''Εγώ λέω ότι πρέπει να υποστεί τιμωρία!'' φώναξα δυνατά και ευχαριστήθηκα με την ηττημένη αντίδραση του Τρέβορ. Οι υπόλοιποι άρχισαν να μιλάνε ταυτόχρονα προσπαθώντας να επιβάλλει ο καθένας την τιμωρία που θεωρούσε καλύτερη. Εκείνη την στιγμή για λίγα δευτερόλεπτα μου θύμισαν όλες μου τις συναντήσεις με την οικογένεια μου ή τις συζητήσεις με τους φίλους μου. Μπορεί να βρισκόμουν μίλια μακρυά τίποτα όμως δεν είναι διαφορετικό όσον αφορά τον άνθρωπο.

Η βραδιά κύλησε με τον ίδιο ρυθμό, με ανέκδοτα και αστεία και μερικές φορές ίσως και φιλικές προσβολές. Αφού παίξαμε άλλα δύο ομαδικά παιχνίδια καθίσαμε σε ένα τραπέζι όλοι μαζί και φάγαμε. Μοιραστήκαμε εμπειρίες και ήταν από εκείνες τις βραδιές που αισθάνεσαι  ότι μπορείς να πεις στον άλλον οτιδήποτε -όχι επειδή είσαι μεθυσμένος ή επειδή έχεις την ανάγκη- απλά επειδή έτσι νιώθεις, επειδή είστε άνθρωποι.