Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 4

Την επόμενη μέρα η κοπέλα που είχε κάνει βάσανο τις πρώτες μέρες διαμονής μου στο Οχάιο ήταν άφαντη · δεν την είδα ούτε το πρωί στο πάρκο καθώς τρέχαμε με την Σούζαν αλλά ούτε και σχολείο. Ήθελα να την ρωτήσω τι εννοούσε την προηγούμενη μέρα με αυτά που μου είπε αλλά μετά την τέταρτη ώρα κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο να έρθει καθόλου. Αποφάσισα να διώξω τις σκέψεις για τα λόγια της από το μυαλό και να ευχαριστηθώ την παρέα της Σούζαν και του Φιν. Η σχολική μέρα κύλησε ευχάριστα και την ώρα του μεσημεριανού άκουσα όλα τα σχέδια των αγοριών για την ημέρα του αγώνα την επόμενη Παρασκευή.

Τελευταία ώρα είχαμε Αγγλικά όμως επειδή έλειπε εγώ έκατσα με ένα άλλο αγόρι, τον Μάρκους για να μην είμαι μόνη μου. Παρατήρησα πως το αγόρι που ήταν απορροφημένο στο κινητό του είχε ατίθασα καστανά μαλλιά και ανοιχτά καστανά μάτια που τον έκαναν να δείχνει αρκετά συνηθισμένο. Αυτό που ξεχώριζε πάνω του ήταν το γεγονός ότι ήταν φρικιαστικά ψηλός και δεν μου άρεσε γιατί με έκανε να νιώθω ακόμα πιο κοντή από ότι ήμουν ενώ παράλληλα με τρόμαζε κάπως. Στην αρχή ένιωθα πολύ άβολα να κάθομαι δίπλα του αλλά αποφάσισα ότι άμα του ανοίξω συζήτηση δεν θα είναι και τόσο κακός.

''Με λένε Αμαρυλλίς'' είπα με ένα ψεύτικο χαμόγελο.

''Μάρκους'' απάντησε αμέσως ''Αλλά οι φίλοι μου με λένε Μάρκ'' είπε και μου χάρισε ένα χαμόγελο με νόημα ''Εσύ δεν είσαι η Ελληνίδα που μένει με την Σούζαν;''.

''Ναι εγώ είμαι αυτή'' επιβεβαιώνω.

''Λοιπόν Αμαρυλλίς, γιατί αποφάσισες να έρθεις εδώ;'' ρώτησε ''Χωρίς παρεξήγηση αλλά δεν είμαστε και η πιο μεγάλη πολιτεία με τα πιο τέλεια μέρη για να διασκεδάσεις''.

''Για να πω την αλήθεια το πρόγραμμα επέλεξε για εμένα, ήταν δηλαδή εντελώς τυχαία η επιλογή. Αλλά και να μπορούσα να διαλέξω δεν θα είχα πρόβλημα με κανένα μέρος αρκεί να ήταν έξω από την Ελλάδα''.

''Σου αρέσει η περιπέτεια λοιπόν'' συμπέρανε και κοίταξε άλλη μία φορά το κινητό του.

''Λίγο πολύ'' απάντησα και γύρισα πάλι την προσοχή μου στην καθηγήτρια.

Για την υπόλοιπη ώρα του μαθήματος δεν ανταλλάξαμε κουβέντα καθώς ο Μάρκους φάνηκε πολύ συγκεντρωμένος στο μάθημα και εγώ δεν είχα όρεξη για περαιτέρω συζήτηση. Όταν το κουδούνι χτύπησε ήμουν από τους πρώτους που έφυγαν αφού αποχαιρέτησα βιαστικά τον Μάρκους και τον Τρέβορ που καθόταν ένα θρανίο πιο δίπλα και φαινόταν να αναπολούσε έξω από το παράθυρο.