Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 21

Η εβδομάδα κύλησε τόσο γρήγορα που σχεδόν δεν το πήρα είδηση. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο οι μέρες περνούν βασανιστικά αργά όταν έχεις κάτι να περιμένεις αλλά εγώ σε αυτήν την περίπτωση διαφωνώ. Το καλύτερο μέρος από κάτι μεγάλο είναι η ίδια η αναμονή καθώς το κάνει ακόμα καλύτερο. Εξάλλου, όπως είναι ήδη γνωστό, σημασία δεν έχει καμία Ιθάκη παρά το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις για να την βρεις. Θα τολμούσα να πω ότι οι επόμενες ημέρες ήταν οι πιο ευχάριστες σε όλη μου την μέχρι τώρα διαμονή στο Οχάιο. 

Ακόμα και αν είχαμε αρκετό διάβασμα βρήκα χρόνο και όρεξη για να βγούμε βόλτα με την Σούζαν και τα κορίτσια μέσα στην εβδομάδα και έτσι γνώρισα και καλύτερα την Λίλη και την Μαίρη. Είναι αστείο και παράξενο πως μερικές φορές νομίζεις ότι γνωρίζεις καλά κάποιον επειδή τυχαίνει να τον ξέρεις πολύ καιρό όμως λίγες ώρες συζήτησης μαζί του πιθανόν να σου αλλάξουν τελείως την γνώμη σου για το άτομο του. Για παράδειγμα μπορεί η Λίλη να φαινόταν δυναμική και αποφασισμένη όμως έμαθα πως  μπορούσε να γίνει αρκετά συναισθηματική μερικές φορές. Αυτό το ανακάλυψα όταν αποφασίσαμε την Τετάρτη το βράδυ να δούμε ταινία στο σπίτι της και ήταν η μόνη που έβαλε τα κλάματα στο τέλος. Το γεγονός ότι η ταινία δεν ήταν δράμα ούτε ρομαντική αλλά κωμωδία ήταν αυτό που με έκανε να βάλω τα γέλια όταν παρατήρησα τα πρησμένα μάτια και τα υγρά της μάγουλα.

''Μην γελάσεις'' το τρέμουλο της φωνής της με έκανε να γελάσω πιο δυνατά.

''Συγνώμη βρε συ Λίλη αλλα-α ν-να...απ-π-πλα εγώ...-'' δεν μπόρεσα να τελειώσω την πρόταση μου γιατί η Λίλη μου πέταξε ένα μαξιλάρι από την άλλη άκρη του δωματίου και αφού το έπιασα λύθηκα πάλι στα γέλια.

Η Σούζαν -σαν την υπεύθυνη της παρέας- είχε το ένα της χέρι στην πλάτη της Λίλη και με το άλλο σκούνταγε την Μαίρη να σταματήσει τα μικρά γελάκια που ξέφευγαν από το στόμα της.

''Δ-δ-δεν μπορώ'' προσπάθησε να σταματήσει ''Με παρασέρνει'' έδειξε εμένα με τον δείκτη της και μετά απο ένα δευτερόλεπτο απόλυτης σιωπής την κοίταξα στα μάτια και αρχίσαμε πάλι.

Την επόμενη στιγμή η Μαίρη βρισκόταν σωριασμένη πάνω στο πάτωμα μετά από ένα δυνατό θόρυβο και εμένα δεν χρειάστηκε να με ρίξει η Λίλη γιατί έπεσα από μόνη μου μην μπορώντας να συγκρατήσω το δυνατό μου γέλιο.

''Σας μισώ και τις δύο'' μας αποκρίθηκε με βλοσυρότητα και σκούπισε τα δάκρυα της με το μανίκι της, οι λυγμοί της πια είχαν σωπάσει.