Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 1

Την Δευτέρα το πρωί ξύπνησα απότομα με ένα διαπεραστικό ήχο άγνωστο στα αυτιά μου. Δεν ήμουν συνηθισμένη σε τέτοιο ξύπνημα καθώς είχα εξοικειωθεί με την ενοχλητική φωνή του Αλέξανδρου από το διπλανό διαμέρισμα να μου φωνάζει να ξυπνήσω κοπανώντας ελαφρά τον λεπτό δυστυχώς τοίχο που χώριζε τα δωμάτια μας. Παρά τις επάλληλες προσπάθειες του βέβαια μέρα με την μέρα αργούσαμε έτσι κι αλλιώς στο πρωινό μας ραντεβού με την Καλλιόπη στην γωνία του πεζοδρομίου για να πάμε όλοι μαζί σχολείο. Δυστυχώς όμως όλα αυτά ήταν παρελθόν διότι από ότι μου είχε πει η Σούζαν το προηγούμενο βράδυ εκείνη ήταν αυστηρά πρωινός άνθρωπος και φυσικά εφόσον ήμουν σε ξένο σπίτι δεν μπορούσα να αγνοήσω τους κανόνες του και το ωράριο του.

Όταν η Σούζαν έκλεισε το ξυπνητήρι εγώ άλλαξα πλευρό, βυθίστηκα στο στρώμα του ράντζου που θα ήταν το κρεβάτι μου τους επόμενους μήνες και προσπάθησα να θυμηθώ τι όνειρο έβλεπα απολαμβάνοντας την ησυχία ελπίζοντας ότι θα έκλεβα μερικές στιγμές ή ότι η Σούζαν δεν θα ήταν από τους ανθρώπους που σηκώνονται κατευθείαν από το κρεβάτι. Δεν πέρασαν βέβαια ούτε δέκα λεπτά όταν ένιωσα τα σκεπάσματα μου να μην με καλύπτουν πια και το φως του ήλιου από το παράθυρο που μόλις είχε ανοίξει να με τυφλώνει.

''Σήκω υπναρού!'' είπε με ενθουσιασμό η Σούζαν ''Νόμιζα πως ήθελες να ευχαριστηθείς κάθε στιγμή εδώ πέρα''.

''Σηκώνομαι, τώρα'' άρπαξα το κινητό μου από δίπλα μου και το άνοιξα για να δω πόση μπαταρία έχω ''Σούζαν είναι έξι! Το σχολείο θα αρχίσει σε δυόμιση ώρες!''.

''Ναι το ξέρω αυτό, εμείς θα πάμε για τρέξιμο. Μετά θα έρθουμε να φάμε και να κάνουμε ένα μπάνιο και ύστερα θα πάμε σχολείο'' είπε ψάχνοντας κάτι σε ένα από τα συρτάρια του κομοδίνου της.

''Τι εννοείς τρέξιμο;'' ρώτησα τρομοκρατημένα αλλά δεν πήρα απάντηση. Από την φούξια φόρμα της και το άσπρο αθλητικό της μπλουζάκι κατάλαβα πως δεν αστειευόταν.

''Πρέπει να είστε τρελοί εσείς'' μουρμούρισα και έτρεξα στο μπάνιο αρπάζοντας πρόχειρα ρούχα από την βαλίτσα μου καθώς την άκουσα να γελάει.

Μόλις ετοιμάστηκα γρήγορα, βγήκα από το μπάνιο και αντίκρισα την Σούζαν που έδειχνε λες και είχε την ενέργεια να τρέξει μαραθώνιο. Πλέον είχε τα ατίθασα μαλλιά της πιασμένα σε μια κοτσίδα με αποτέλεσμα να δημιουργούν ένα φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι της και φορούσε ένα ηλεκτρονικό ρολόι από εκείνα που μετρούσαν τα χιλιόμετρα που έκανε όποιος το φορούσε.