Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο Β

Αυτό δεν είναι κανονικό κεφάλαιο της ιστορίας για αυτό δεν μπορεί να καταχωρηθεί με αριθμό. Είναι κάτι σαν BONUS κεφάλαιο που έτσι και αλλιώς θα έβαζα στο τέλος απλά πιστεύω ότι είναι καλύτερα να το βάλω τώρα διότι ουσιαστικά είναι σαν συνέχει των γεγονότων. Όλη η περιγραφή θα συνεχίσει να γίνεται απο την Αμαρυλλίς όμως παρακάτω βρίσκονται κάποια μέρη απο την πλευρά της Καλλιόπης και του Ντίλαν σχετικά με το προηγούμενο κεφάλαιο.

Ακούστε το τραγούδι Rather Be απο τους Clean Bandit όταν διαβάζεται το πρώτο μέρος.

Ακούστε το τραγούδι Teen Idle από της Marina And The Diamonds  όταν διαβάζεται το δεύτερο μέρος.

****

Έκλεισα το κινητό μου και η οθόνη αμέσως έγινε μαύρη. Το έβαλα πίσω στην τσέπη του χοντρού μου μπουφάν και ξεφύσησα αγανακτισμένη. Δεν κοίταξα τον Αλέξανδρο, μπορούσα να καταλάβω ότι και εκείνος προσπαθούσε να βρει τις κατάλληλες λέξεις για να ξεκινήσει η συζήτηση. Όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί δεν περίμενα η μέρα να πάρει αυτήν την στροφή και έτσι δεν ήμουν προετοιμασμένη. Κάθισα πιο κοντά στον Αλέξανδρο με σκοπό να αντλήσω όσο περισσότερη θερμότητα μπορούσα και βυθίστηκα αμέσως μετά στις σκέψεις μου.

Σιωπή είχε απλωθεί ανάμεσα μας σαν ένα μανδύας και η ατμόσφαιρα είχε ηλεκτριστεί. Μπροστά μας τα αμάξια έτρεχαν με ταχύτητα στην λεωφόρο και οι άνθρωποι έτρεχαν να φτάσουν ο καθένας στον προορισμό του. Ακόμα και αν ήταν απόγευμα το σκοτάδι είχα απλωθεί πάνω απο την μεγάλη πόλη και τα φώτα του δρόμου ήταν αναμμένα. Μέσα στις ομιλίες και στο ήχο του αέρα ακούσαμε κάποια στιγμή το κουδούνι του φροντιστηρίου να χτυπά αλλά κανένας απο τους δύο μας δεν έκανε κίνηση να σηκωθεί.  

''Το ήξερες;'' έσπασε την σιωπή ο Αλέξανδρος του με εκείνη την ερώτηση και εγώ ξεροκατάπια.

''Ίσως'' απάντησα και ένιωσα το βλέμμα του πάνω μου ''Πριν παραπονεθείς ότι κρατούσαμε ένα μυστικό απο εσένα πρέπει να ξέρεις ότι ποτέ δεν μου είχε μιλήσει για αυτό, δεν μου είχε πει ποτέ και τίποτα''.

''Τότε πως το ήξερες;'' ρώτησε και έστρεψα το κεφάλι μου προς αυτόν. Κοίταξα μέσα στα πράσινα μάτια του τα οποία ήταν πιο λαμπερά απο ότι συνήθως. Κόκκινα στον περίγυρο, θα μπορούσε ο καθένας να καταλάβει ότι δάκρυα είχαν κάνει την εμφάνιση του λίγα λεπτά πριν.

''Δεν χρειαζόταν να μου το πει'' απάντησα και προσπάθησα να βγάλω τα μαλλιά μου απο το πρόσωπο μου ''Την έβλεπα μερικές φορές πως κοιτούσε άλλες κοπέλες και ήταν παράξενο γιατί εγώ ήξερα ενώ εκείνη δεν μου το είχε πει''.