Από μικρή η εποχή που μισούσα, που δεν άντεχα στο άκουσμα της ήταν ο χειμώνας. Μπορώ να το παραδεχτώ ότι τον θεωρούσα όμορφο, ο καθένας άλλωστε θα καταβαλλόταν απο δέος μπροστά σε μία παγωμένη λίμνη ή μία πόλη χιονισμένη με τις ηλιαχτίδες να λιώνουν αργά το λευκό χιόνι. Όμως αυτό δεν σήμαινε ότι ευχαριστιόμουν την πληθώρα των χειμερινών μηνών. Εκτός απο το ότι αρρώσταινα εύκολα αρκετές φορές και κρύωνα όσα ρούχα και αν έβαζα, στο σπίτι δεν είχαμε ούτε καλοριφέρ ούτε κλιματιστικό για κάποια χρόνια. Οπότε δεν είχα και τις καλύτερες αναμνήσεις απο τον χειμώνα.
Κανένας δυστυχώς δεν με είχε προετοιμάσει για το πόσο παγωμένος θα ήταν ο χειμώνας στην Αμερική. Η εβδομάδα που κύλησε ήταν απο τις πιο κρύες και ακόμα και αν είχαμε θέρμανση στο σχολείο, σε αντίθεση με το παλιό μου, δεν μπορούσα να συγκρατηθώ απο το να παραπονεθώ.
''Θέλω καλοκαίρι'' είπα γκρινιάζοντας και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο κρύο τραπέζι της σχολικής καφετέριας.
''Έχουμε ακόμα'' απάντησε η Σούζαν ''Σε μία εβδομάδα κλείνουν τα σχολεία, θα ξεκουραστείς''.
''Δεν το λέω για αυτό'' σούφρωσα τα φρύδια μου ''Το λέω για τον καιρό, γιατί χιονίζει; Και γιατί όταν χιονίζει ερχόμαστε σχολείο;''.
''Αμαρυλλίς εάν κάθε φορά που χιόνιζε δεν ερχόμασταν σχολείο δεν θα γίνονταν μαθήματα τον Δεκέμβρη'' απάντησε η Μαίρη και τελείωσε τον χυμό της.
''Η μικρή Ελληνίδα φίλη μας παιδιά περνάει απο το στάδιο της 'κατάθλιψης του ξένου' όπως το ονομάζω εγώ'' είπε ο Νέιθαν και όλοι τον κοιτάξαμε με απορία.
''Για πείτε μας καθηγητά τι εννοείτε γιατί δεν το κατάλαβα το τελευταίο'' τον ειρωνεύτηκε η Λίλη και η Σούζαν και ο Φιν γέλασαν ενώ ο Νέιθαν της έβγαλε την γλώσσα του σαν μικρό παιδί.
''Όντως υπάρχει αυτό που λέω'' προσπάθησε να δικαιολογήσει τον εαυτό του ''Το έχω διαβάσει. Ουσιαστικά όταν κάποιος πάει σε μία χώρα ξένη για πολύ καιρό περνά απο κάποια στάδια. Αρχικά του αρέσει όμως μετά απο καιρό του λείπει το σπίτι του''.
Όχι Νέιθαν, περνάω το στάδιο 'κάνει κωλό-κρύο στην κωλό-χώρα σας και εμένα το μπουφάν μου, σε αντίθεση με τα δικά σας, είναι από την λαική', σκέφτηκα μα δεν είπα τίποτα, όπως πολλές άλλες φορές που δεν είπα αυτό που σκεφτόμουν στην παρέα της Σούζα. Δεν έφταιγε μόνο το γεγονός πως είχαν λεφτά. Διότι και η Άστερ και ο Ντίλαν ήταν ευκατάστατοι και πάντα καταλάβαιναν όταν δεν ήθελα να ξοδέψω λεφτά.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ
Ficção Adolescente「Βρισκόμαστε στο τέλος της αιωνιότητας, ανάμεσα στην μοναξιά και στον φόβο, κοντά στο ποτέ. Και δεν θέλω να είμαι μόνη όταν φτάσουμε στο τέλος」 ➵Πρώτη θέση στην κατηγορία ολοκληρωμένου βιβλίου στα GBAAwards ▪2018 ➵Δεύτερη θέση στην κατηγορία Εφηβική...