◀Only We // JiKook▶

4 φ

Gün tüm güzelliğiyle ortadayken Jungkook evinin önünde Jimin'i bekliyordu. Çok büyük bir sıkıntıdaydı çünkü bir haftadır her gün Jimin tarafından dövülmüş ve hırpalanmıştı.

Vücudu ağrıyor ve heryeri acıyordu ama Jimin için bu yeterli değildi. Her seferinde kendinden küçük olan çocuğu bayılana kadar dövüyordu. Ayrıca canı sıkıldığı zaman kendi yapmasa bile ya Yoongi yada Hoseok devam ediyordu.

Jungkook tanıdık arabanın gelmesiyle kaldırıma çıktı ve lüks arabanın önünde durmasını bekledi.

Jimin sabahları onu alıyordu.. bu bir kuraldı ve karşı gelinirse sonucu dayaktı. Jungkook bunu iyi biliyordu.

Jimin küçük çocuğun önünde durduğunda diğerinin nasıl rahatsız olduğunu görebiliyordu.

Arabaya binerken bile çekiniyordu ve kafasını hiç kaldırmadan öylece ellerine bakarak oturuyordu.

"Günaydın Jeon."

Jimin selamlamak amaçlı söylediğinde diğerinin kafasını kaldırmadan mırıldanışını izledi.

"Günaydın."

Rahatsız olması hoşuna gidiyordu. Hatta daha da rahatsız olmasını sağlamak için yöntemleri de vardı ama bazen de sinirlerini bozuyordu. Bu da Jimin'in ben ne istersem onu yaşarım hayat felsefesine tam uyumluydu.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

"Ahh..a-acıyor..*hıgk* b-bırk artık beni l-lütfen.."

"Hiç bir yere kaçışın yok Jungkook..."

Jimin yerdeki çocuğu saçlarından kavrayarak doğrulttuktan sonra kulağına eğilerek söylemişti.

"Beni çileden çıkarmayı nasıl başarıyorsun? Neden sana karşı bu kadar nefret doluyum?... Anlamıyorum aslında sadece normal bir insansın..ama nedense seni her görüşüm de değişik şeyler hissediyorum."

"Sana bir şey y-yapmadım ki.."

"Anlayamıyorsun sanırım...bana zaten bir şey yapmana gerek yok Jungkook.."

İkisinin yanlız olmasından dolayı Jungkook daha gergindi. Çünkü kendini kaybettiği zaman onu tutacak birileri yoktu.

"Kalk!"

Jimin çocuğu kapşonundan çekiştirdi ve kalkmasını sağladı. Jungkook direnmeden denileni yapıyor ve söz dinliyordu.

Buraya gelirken iki sokak öteye park ettikleri arabaya ulaştıklarında Jungkook,Jimin'in demesine fırsat vermeden arabaya binmişti. Çünkü bu gün binmemek için direnecek gücü bulamıyordu.

Yüzü, vücudu, eklemleri, hatta iç organları bile artık ciddi manada acıyordu ve bu durum tıbbi olarak fazla ilerlemişti. Neredeyse yatıp bir hafta kadar dinlense anca toparlanırdı.

İkisi de yol boyunca konuşmamışlardı. Radyoda ki kısık sesli şarkıyı dinlemişler ve gergin dakikalar geçirmişlerdi.

Sonunda araba durup evine geldiğinde çabucak arabadan indi ve oradan uzaklaştı. Jimin'in eve girene kadar orada bekleyeceğini biliyordu. Bu yüzden evine girdi ve gittiğine dair bir ses duyduğunda yanına biraz para alarak dışarı tekrar çıktı. Sadece biraz hava almak istiyordu. Bunalmıştı ve yüzü iğrenç haldeydi. Kendini bu şekilde görmeyi sevmiyordu.

Evine yakın bir deniz kenarı vardı ve oraya gidecekti. Sadece düşünmek ve bu işten nasıl kurtulacağını bulmaya çalışacaktı. Çünkü kurtulmak zorundaydı. Hayatını bu şekilde geçirmek istemiyordu.