◀Only We // JiKook▶

Mühim.

Tüm okuyucularıma merhabalar.

Buraya bir çoğunuzun pek de hoşuna gitmeyecek bir haber vermeye geldim.. Öncelikle sizden böyle bir haber vermek zorunda kaldığım için özür dilerim ve ne kadar üzgün olduğumu da bilmenizi isterim. Evet, buradan sessiz okuyucular, oy veren ve yorum yapan herkes, birde çok sevenlere her şey için teşekkür ederim.

Vereceğim haberden hemen sonra küçük bir kaç şey anlatmak istiyorum. Jungkook ve Jimin'den çok ayrı fakat aslında bana da bir o kadar yakın bir mesele. 

Only We.. ve bu hesapta olacak herhangi bir şey, artık maalesef ki olmayacak. Kitabı silmeyeceğim ve okumak isteyenler olabileceği için burada bırakacağım ancak bu yayınladığım bölümün ardından tek bir bölüm daha gelmeyecek. Bundan bir önceki bölümü isterseniz final olarak görün ve kitabın bittiğini düşünerek bir kenara bırakın yahut yarım bırakılmış bir palavra olarak da görebilirsiniz. 

Hepinize şunu söylemeliyim ki... Kitabı sadece eğlenebilmek ve kafa dağıtmak için yazmaya başlamıştım. Bu yüzden oldukça klasik, artık okumaktan ve görmekten mide bulantısı yaratan bir konu seçtim ve kendimi de ortaya sahici şeyler çıkartmak için zorlamadım. Kısacası burada okuduğunuz cümleler benim gerçek kalemimden çıkma şeyler değil oldukça basitleştirilmiş tarzda olan -az önce de söylediğim gibi- palavralar. Bu kadar ilgi görmesini beklemiyordum ve aslında bu beni şaşırtmadı diyemem fakat biraz kararsız bir insan olmakla birlikte çokça da kötü huyluyumdur.. Kısaca paşa gönlüm ne isterse takılıyorum.

Ancak kitabı bırakmak paşa gönlümün istediği şey değil yanlış anlamayın.. Bunu istemeye zorunda kalmak gibi bir durumum var.

Şimdi asıl konuya gelecek olursak.

Sizinle yeni tanışıyor olsak.. kendimi herkese tanıttığım gibi yine aynı şekilde tanıtırdım. İnsanlara birden fazla şans tanımayan, oldukça katı kurallar içerisinde hayatını yöneten, prensiplerinin dışına çıkmayan, kinci ve genel olarak sinirli bir insan olarak. Evet, oldukça fazla prensibim ve takıntılı olduğum çok konu vardır. Ancak bunu herkese tek seferde göstermem. Kısacası bana karşı bir zararınız olmadığı sürece, ısırmayan cinstenim.

Bundan..-bana göre oldukça uzun ancak günlerin işleyişi uzun, kısa kavramıma uymuyor- kısa süre önce bir insanla tanışmam üzerine bu huylarımın hemen hemen hepsinin köreldiğine şahit oldum. Beni değiştirdi.. İnsanlara karşı çok daha farklı bir kişi olmama sebep oldu.. Belki biraz iyiydi. Ancak bu değişimimin ona karşı olan davranışlarım ve diğer kimseye göstermediğim yanımı ortaya çıkarmam sebebile olduğunu anlamam oldukça uzun sürdü. 

Ardından biraz tatsız şeyler yaşandı, gerçi bu göreceli bir kavramdır ama iyi şeyler olarak adlandırılmayacağına eminim. Evet.. bu ikimizi de kötü etkiledi. Belki, onu daha kötü etkiledi. Ve ben bu zaman diliminde yüreğim ağzımda dolanıp... bir takım psikolojik baskıya maruz kaldım. 

Ve yine bir süre sonra her şey normale döndü. Tekrardan tüm günlerime, haftalarıma, aylarıma, düşüncelerime, uykularıma ve en önemlisi de kalbime yerleşti. Şunu söylemeyi çok isterdim.. 'Biz onunla ayrıydık.' Hayır.. Biz onunla ayrı değildik. Pekala, 'ben' onunla ayrıydım ancak o benimle bir süre gerçekten ayrı olduysa bile bir süreden sonra bunu bıraktı. Kimse için göstermediğim sabrı, ve beni zorlayacak herhangi bir şeyi onun için gösterdim. Bu beni kırmaya ve kırılmaya alışmaya itti. Bu konu sayesinde sahte gülümsemeleri öğrendim. Daha öncesinde de biliyordum. Ancak bu denlisini asla denememiştim. Bir arkadaşıma sürekli ağlar günden güne yaptığı şeyler yüzünden dert yakınırdım. Bana aptal olduğumu söyledi. Ah, evet.. ben kesinlikle bir aptaldım çünkü ona tam olarak şu cevabı verdim: Bırak ben aptal olayım, ama o beni bırakmasın. 

Ben bir insanı bu denli sevebileceğime asla inanmazdım. Sevgi kavramını hiç yaşamamış ve cinsel bir seçimi dahi olmayan bir insanım. Aseksüelim. Ve bu aşk olmasa bile.. anneme verdiğim değerin daha fazlasını ona verdiğime emindim. 

Zor zamanlarımda ondan teselli almak için diyalog başlatmaya çalıştığım sıralarda bana 'Umarım daha iyi olursun.' demesinin hemen ardından hiç şüphem yok ki.. ilgisini görmeyi sevdiği bir başka insana gitti. İlgiyi severdi. Ve belki de kendimi bulma çabalarımda eski ilgimi göstermediğim için benden uzaklaşmıştı.. 

Ben bir süre daha çabaladım. Eskisi gibi olmak için. Eski ben ve o. Ancak ben ve o olsak bile biz olmayacağımızın da farkındaydım bu yüzden de bu canımı yakıyordu. Çünkü ben aptal gibi tüm sadakatimle ona bağlıyken o benimle kurduğu diyalogları, hayalleri, samimiyeti başkasıyla kurabiliyordu. Ne kadar çok acıttığını hepinize anlatmak istiyorum. Belki ergence gelecek, belki saçma yahut buraya kadar okumayacaksınız bile.. fakat zaten bunu cümlelerle size nasıl anlatırım bilmiyorum.

Ve yine bir süre geçti.. Bir sebep öne sürdükten sonra gitti. Ah, giderken benden de gitti. Yada belki hiçbir zaman bende olmadı. Bir gün ayrılmaktan korktuğunu söylerdi.. ancak geri dönmesine rağmen bana geri dönmedi. Bu konu hakkında söylenecek o kadar çok şey var ki, ben ancak bu kadar kısaltabiliyorum.

Size bir zamanlar hayatımın merkezine koyduğum ve çok sevdiğim bir insandan bahsettim. Her şeyime o kadar karıştı ki..-özellikle de bu kitabın içine- içimde kalmışlıklarımla sadece sustum. 

Şimdi gidiş sebebim, yaşadığım ve dönüm noktam olan bu mesele. Onu hatırlamayı istemiyorum, onu görmeyi de istemiyorum ancak hala bir çok mesajımızla numarasını telefonumdan silmeye hazır hissetmiyorum. Fark etmiştim. Canımı çok yakacağını. Ancak insan oğlunun neredeyse tamamı gibi aptalım.

Artık burada olmayacağım. Bu yüzden kendinize iyi bakın ve eğer isterseniz de pek tanımamanıza rağmen panoma mesaj bırakabilirsiniz. Şu anlattıklarımın ardından Chen'den I'm Not Okay dinleyin. Sözlerine bakmayı ihmal etmeyin, durumumu en iyi özetleyen şarkıydı.

Ah bu arada... Bir insanın hayatına öylece girip, onun için değerli bir hale gelip sonra da hiçbir şey olmamış gibi gidemezsiniz. Bunu yapıyorsanız eğer.. yapmayın lütfen. İnsanlar çok üzülüyorlar. Biraz düşünceli olmanız dileğiyle.. hoşça kalın.

'Acıyı hangi dille tercüme etsek yalan olur Pollyanna?'