Plaget e zeza

kapitulli 1

Ishte dite e shtune,dite pushimi.Ora ishte 8:00 dhe une isha ne dhomen time duke fjetur pasi ishte akoma heret.Mamaja dhe babai ishin ngritur si cdo here tjeter.Vellackoja i vogel ishte ne gjumin e tij te embel.Ishte nje dite shume e lumtur per te gjithe e vecanerisht per mua pasi kisha ditelindjen.
U ngrita pas disa minutash nga nje mesazh ne celularin tim.Ishte nje urim nga mikja ime me e mire Arba.U gezova shume sepse ajo ishte personi I pare qe me uronte per ditelindje sot.Isha me bizhame dhe po zbrisja ne katin e pare kur cte shoh shtepia ishte mbushur plot e perplot me tullumbace ku thuhej gezuar ditelindjen Emili. U drejtova per ne kuzhine dhe aty gjeta mamin,babin,vellackon tim dhe Arben.Ato me uruan shum urimet dhe me pas une I falenderova nga zemra.
Ai ishte mengjesi me I bukur per mua dhe familjen time.Hengrem mengjes te gjithe sebashku dhe me pas mami dhe babi u nisen per ne pune.Ato ishin shume te lumtur dhe me thoshin shpesh qe te kujdesesha per klajdon dhe mos ta lija kurre veten.Ishte paksa e cuditshme pasi ate dite ma thoshin cdo 2minuta. Une i thosha qe mos u shqetesoni nuk ndodh qe me bebken tim.
Ato me perqafuan fort fort dhe hipen ne makine e u nisen per ne pune. Ishte ora 20:30 dhe prinderit nuk ishin kthyer ende nga puna. Une nuk u shqetesova shume pasi mendova se ato mund te kishin ndaluar ne ndonje dyqan qe te me blinin dhuraten e ditelindjes.
Pas disa minutash ra telefoni. E hapa dhe thash:
-o ba pse po vonoheni kaq shume a nuk do ta festojme ditelindjen time??
Me pas foli nje burre zerin e te cilit se kisha degjuar ndonjehere duke me thene se prinderit tuaj humben jeten ne nje aksident rrugor.

A do ta besoje dot Emili kete gje?
Cfare do te ndodhe me te dhe vllackon e saj?
A ishte kjo ndjenja qe kishte Emili sa here qe prinderit I thoshin kujdesu per Klajdon?
Vazhdon.....