Plaget e zeza

kapitulli 2

Emili nuk e besoi dot dhe tha:
-Cfare po thoni keshtu zoteri? Cfare i keni bere prinderve te mi?
Ai I tha: zonjushe me vjen shum keq por fatkeqesisht esht e vertete. Prinderit tuaj humben jeten ne nje aksident rrogor kur ishin duke u kthyer nga puna.
Sapo e mbylla telefonin fillova te qaja me te madhe,nuk duhet te ishte e vertete kjo gje,jo. Pas disa sekondash mora Arben ne telefon pasi ajo duhet te mbante pak vellain tim. U nisa per ne spital dhe kur arrita hyra brenda dhe pashe trupat e prinderve. Kjo ishte aryeja pse me thoshit qe te kujdesesha shume per Klajdon dhe sduhet ta lija vetem?Aa? Por ju me late vetem edhe mua edhe ate vogelush te gjere qe eshte ne fazat e para te jetes. Si do tja arrij una? Une pa ju nuk mund te jetoj dot. Ju dua shume
Ajo ishte dita me e keqe e jetes sime. Pse duhet te ndodhte ajo gjee,pse.
Te nesermen beme varrimin dhe me pas shkuam ne shtepi.
Isha me Klajdon dhe sapo hapa deren,shtepia ishte si nje shtepi e boshatisur e lene menjane nga njerezit. Sapo futa kemben qe te hyja brenda filluan te me kujtoheshin te gjitha kujtimet e mira e te keqija,zenkat e zakonshme,perqaputhjet. Cdo dite qe kalonte ishte aq e trishtueshme. Ditet nuk e kishin me ate gezimin e perhershem,mengjesi I pergatitur nga duart e shijshme te mamit dhe te qeshurat e babit me ne. Vellackoja cdo dite rritej e si cdo femije tjeter kerkonte mamin e babin dhe una qe thosha po vijn po vijn. Meshtetjen me te madhe e kisha nga Arba ajo vinte cdo dite dhe me ndihmonte,shkonim ne shkolle bashke dhe klajdos i kisha marre nje kujdestare pasi me duhej te beja shkolle dhe pasditeve shkoja ne pune.
Kishin kaluar gati 2jave nga vdekja e prinderve dhe mua me ngjante sikur kishte ndodhur dje.Zgjohesha nga makthet e keqija,nga endrrat e bukura qe me mbushnin syte me lot.