O.T POV
"Rence.." napalingon ako kay Dynagh. Wait.. Rence?
"My nickname for you, okay lang ba?" nagkakagulo ang buong sistema ko, but I still try to composed myself. Baka makahalata eh. Ang epic no'n if ever. Nginitian ko siya.. good O.T, keep it up.
"Of course, walang problema Dynagh." She nod.
"This is our first time na mag-usap Rence, sorrh baka akala mo snobber ako?" Wah hindi no! "Hala hindi naman sa gano'n Dynagh, nahihiya lang din kasi akong lapitan ka.." my eyes got widen, did I just say that?! "Nahihiya bakit ka naman nahihiyang lapitan ako?" Damn it! Now she's giving me those curious glances. No! 'Di ko pa kayang umamin!
"K-kask--"
*ting-ting* [A/N: The bell rang na po, pft. Sensya sa sound effect 😂]
"Okay class, that's it for today. Class dismissed." I sighed in relief. Save by the bell! Lalabas na sana ako, nang maramdaman kong may tumapik sa balikat ko. At nagulat ako kung sino 'yon.
"Wanna have lunch with me?" Putsa kung may ibang nakakakita sa'kin, baka sabihin nilang bakla ako. Kasi umakyat lahat ng dugo ko sa mukha ko eh. Anak ng! Dynagh! Lakas makabakla eh. 😂
"S-sure, n-no problem."
"What's with the stuttering? Are you still uncomfortable around me?" She increase her eyebrow, wah! Naku naman. Bad move O.T, bad move. 😒
"Sorry, ang totoo kasi niyan--"
"Nope, save it na lang 'yang explanation mo later." Later? So after lunch, magkikita ulit kami? 😱😍 heaven 😍
--
"Uhm. Dynagh, b-bakit tayo pupunta diyan sa likod ng building. Does it not creep you out?" Tanong ko. Siyempre painosente ako kunwari, but she doesn't even know that I'm the one who build it.
"Tulad nga ng sinabi nila, 'don't judge the book by its cover'. Trust me Rence, you gonna love it here." Napangiti ako sa tinuran niya. Hindi ako nagkamali sa pagpili ng mamahalin ko. She's not a judgemental person. God, I'm falling for her even more. Sinundan ko na lang siya, though alam na alam ko naman ang pasikot-sikot dito.
Nakarating na kami sa 'mini-garden' na ginawa ko. Tiningnan ko ang paligid, hindu pa rin siya nagbabago. Medyo matagal na rin akong 'di nakakatambay dito, kasi hinahayaan ko si Dynagh na angkinin ito. Actually I made this garden for her. Para pag magco-confess ako, dito ko siya dadalhin. Pero mukhang sira ang plano, pft. Pero ayos lang, atlis siya pa rin ang unang nakakita nito.
"You are not amazed Rence?" I shook my head. Nakita ko naman ang lungkot sa kanyang mga mata. Nakaka-guilty namang magsinungaling.
"Kasi--" she cut me off again for the nth time.
"I expected you to be amazed kahit konti. Kasi sa bawat araw na sinusundan kita ng tingin, lagi kong napapansing mahilig ka sa mga bulaklak. Uhm.. nature specifically. Actually, gustong-gusto talaga kitang lapitan pero tulad mo nahihiya din ako. Pero thanks to our Science subject at naging partner tayo, and I literally grab the chance na kausapin ka. And finally nagawa ko, sorry if naging FC (feeling close) ako sa'yo. Pakapalan na lang talaga 'no? Sorry Rence." Nanlalaki ang nga mata ko sa mga sinasabi ni Dynagh. Nagco-confess ba siya sa'kin? She's blushing while saying that. Hindi naman ako tanga para 'di malaman kung ano ibig sabihin no'n. Remember, I already have an ex-girlfriend.
"Are you indirectly confessing?" Napaiwas naman siya ng tingin sa'kin. Bingo! Heaven talaga! Sabi na't magiging maganda ang araw ko eh! Myghad! Biglang nawala yung katorpehan ko!!!!! Go sa go O.T!!!!!
I hug her, which literally froze her on her feet. I chuckle.
"Thank you & sorry Dynagh."
"Thank you kasi you like me.."
"W-wala n-naman akong sinasabi ah!" She's obviously denying it. Hinarap ko siya sa akin at nagpretend na na-hurt.
"Wala ba? Sorry, I'm just assuming things. Sige aalis na 'ko--" she cut me off by tagging her hands on the hem of my shirt. "Fine. I like you." I smile.
"I like you too, Dynagh." Napatingin agad siya sa'kin & I grab that chance to stole a kiss from her. And guess what, nangangamatis yung mukha niya. Ang cute! Hinampas naman niya ako ng mahina, hinawakan ko ang kamay niya at hinila ko siya sa bench na ginawa ko at pinaupo siya do'n. Ako naman, lumuhod sa harapan niya at ipinatong ang braso ko sa hita niya. [A/N: Be open-minded. Imagine a romantic scene, not a green one. I'll kill y'all, if ever you imagine green things! 🔪🔫😠] Nag-blush na naman siya sa ginawa kong 'yon. Maging alo nagugulantang sa mga pinaggagagawa ko. Torpe kasi ako, pero ngayon bigkang nawala. 😊
"Thank you Dynagh kasi dinala mo ako dito. Pero sorry kung 'di ako na-amazed." Nalungkot na naman yung mukha niya. Pero I ignore it at pinagpatuloy ang gusto kong sabihin. "Paano ako maa-amaze to my own work?" I giggle at napatingin siya sa'kin na gukat na gulat. "Y-you mean?" I nod my head at her. "You're right, I'm the one who create this mini-garden." Napatakip naman yung kamay niya sa bunganga niya, parang siya ngayon yung na-amaze.😂 Cute.
"P-pero bakit hindi kita nakikitang pumupunta dito?"
"Well you're the first person to discover my work. So I let you own it, besides it's yours anyway."
"Mine?" Binigyan ko siya ng nakahulugang ngiti.
"I did this because of you. I actually plan to confessed to you right here. Pero hindi nga natutuloy kasi sa mga panahong 'yon, torpe pa ako. Until you discover this place. At mukhang nagkabaligtad tayo. You're the one who drag me here & indirect confess to me." I chuckle. Her shocked face is the cutest thing ever. Nailagay naman niya ang dalawang palad niya sa kanyang mukha.
"Ah! Nakakahiya!" She said embarrassed. Marahan kong tinanggal ang dalawa niyang kamay na nakatakip sa mukha niya. I hold her hand.
"Don't be. Ako nga ang nahihiya eh, kasi nauna ka pang umamin. Pero Dynagh, thank you." Tumayo ako ng kaunti at hinalikan siya sa noo, saka bumalik sa pagkakaluhod ko. Nagulat na lang ako nang bigla niya akong yakapin. Niyakap ko na lang siya pabalik.
"Thank you sa effort mo sa paggawa nito Rence." Then she kiss me on my cheek. I smile.
--
This is the best thing ever! ♥
--
The beginning..
Thank you for reading ^^v
