Το Καλό Αργεί Να Έρθει [Wattys2016]

Κεφάλαιο 15.

Μεριά Σίας.

Ξύπνησα το πρωί. Ντύθηκα. Πήγα να πάρω την βαλίτσα μου. Είδα το σημείωμα και χαμογέλασα. Ξεκλείδωσα την πόρτα μου και κατέβηκα στην τραπεζαρία. Κάθισα στο τραπέζι με την μαμά και τον μπαμπά.

Έφαγα. Έδειχναν πολύ χαρούμενοι.
Προσπάθησα να δείξω το ίδιο.

Μπαμπάς : Θα σε πάω εγώ.

Σία : Εντάξει. Αλλά θα περάσουμε από την Ναταλία πρώτα.

Συμφώνησε...

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε στο σπίτι της Ναταλίας.

Αποχαιρέτησα τον πατέρα μου.

Χτύπησα το κουδούνι κι ο Πέτρος μου άνοιξε.

Μου χαμογέλασε και του χαμογέλασα.

Πήγα στο δωμάτιο της Ναταλίας.

Χτύπησα την πόρτα.

Ναταλία : Έλα μέσα.

Είπε χωρίς να ξέρει ποιος είναι.

Μπήκα μέσα. Με κοίταξε και την κοίταξα.

Αγκαλιαστηκαμε.

Σία : Συγγνώμη που σου μίλησα έτσι.

Ναταλία : Σε καταλαβαίνω. Κι εγώ Συγγνώμη.

Σία : Είσαι έτοιμη να φύγουμε;

Ναταλία: Ναι. Θα μας πάει ο Πέτρος. Εντάξει;

Σία : Ναι. Δεν έχω πρόβλημα.

Βγήκαμε από το δωμάτιο. Στην πόρτα μας περίμενε ο Πέτρος με τον Θάνο.

Ο Θάνος με κοίταξε και χαμογέλασε.

Χαμογέλασα και μου έκλεισε το μάτι.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Τα αγόρια μπροστά κι εμείς πίσω.

Θα φτάναμε Θεσσαλονίκη σε δύο τρεις ώρες.

Στην διαδρομή περάσαμε φανταστικά.

Γελάσαμε, τραγουδισαμε και δεν βαρεθήκαμε καθόλου.

Όταν φτάσαμε Θεσσαλονίκη πήγαμε στο ξενοδοχείο που μας είχαν κλείσει δωμάτιο. Ήταν ένα πολυτελές ξενοδοχείο.

Πήγαμε στο δωμάτιο με την Ναταλία. Κοιμηθηκαμε γιατί το βράδυ είναι η δεξίωση. Πρέπει να είμαστε φρέσκες.