Το Καλό Αργεί Να Έρθει [Wattys2016]

Κεφάλαιο 10

Μεριά Θάνου

Ο καιρός πέρασε. Ήρθε ο Νοέμβριος. Εδώ κι δύο περίπου μήνες πηγαίνω με την Σία για τρέξιμο στο πάρκο. Έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Τα βραδιά μιλάμε και στο Facebook. Περνάμε γενικά πολύ χρόνο μαζί. Φυσικά όμως δεν το ξέρει κανένας. Τόσο από Μεριά μου αν το μάθει ο Πέτρος θα θυμώσει πολύ. Δεν ξέρω γιατί του έχει έρθει τόσο κακό.

Κι από πλευράς της όμως. Η Νάταλι η φίλη της δείχνει πως δεν με συμπαθεί καθόλου. Λες κι έχω κάνει κάτι. Μάλλον θα υποστηρίζει εκείνον τον φλώρο τον Θέμη.

Βέβαια εγώ ένας απλός φίλος της Σίας είμαι. Τίποτα περισσότερο. Δεν μου έχει δώσει δικαιώματα για τίποτα άλλο.

Κι εγώ την θέλω στη ζωή μου. Σαν φίλη ή σαν κάτι άλλο δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να είναι εδώ. Να τρέχουμε, να παίζουμε, να γελάμε, να κάνουμε παρέα κι εκείνες τις συζητήσεις που όσες φορές και να κάνουμε δεν θα τις βαρεθούμε ποτέ.

Μεριά Σίας.

Αφού επέστρεψα από το πάρκο, άλλαξα ρούχα. Έπρεπε να πάω νωρίτερα στο Στούντιο. Με ήθελε η διευθύντρια της Σχολής. Ντυθηκα λοιπόν στα γρήγορα, πήρα το σακίδιο με τα ρούχα και τις πουεντ. Κατέβηκα γρήγορα τη σκάλα.

"Μικρή για έλα μια στιγμή εδώ." Άκουσα την αυστηρή φωνή του πατέρα μου.

Ωχ. Κάτι ξέρει. Σίγουρα κάτι ξέρει για τον Θάνο. Δεν θα με αφήσει να ξαναβγω από το σπίτι.

Με όλες τις σκέψεις στο κεφάλι μου παίρνω μια βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα στο γραφείο του.

"Έμαθα πως κάθε πρωί πηγαίνεις για τρέξιμο και δεν είσαι μόνη." Είπε κοιτάζοντάς με.

"Δεν μπορώ να το αρνηθώ. Μπορώ όμως να σου πω για αυτό το θέμα." Είπα

"Περιμένω." Είπε ο πατέρας ενώ με κοίταζε

"Είναι ένας φίλος μου. Καλό παιδί. Εμένα δηλαδή δεν μου έχει κάνει κάτι κακό. Μην σκεφτείς κάτι άλλο. Μόνο για τρέξιμο πάμε." Εξήγησα

"Και γιατί δεν πηγαίνεις με το Θέμη;" ρώτησε βγάζοντας τα γυαλιά του.

"Μα όλα με τον Θέμη τα κάνω πλέον. Σε λίγο θα μου πείτε να τον πάρω μαζί μου και στον χορό." Είπα ειρωνικά

"Σε παρακαλώ πολύ μικρή πρόσεχε τον τρόπο που μιλάς. Ναι. Όλα με τον Θέμη θα τα κάνεις από δω και πέρα. Και δεν σηκώνω κουβέντα. Μίλησα και τέλος." Είπε ο πατέρας αυστηρά με τον τόνο της φωνής του να μου ταράζει την ψυχή. Στην τελευταία φράση χτύπησε το χέρι στο γραφείο του.