Το Καλό Αργεί Να Έρθει [Wattys2016]

Κεφάλαιο 26

Μεριά Σίας.

Κοιτώ το ρολόι. Η ώρα 6 ακριβώς. Κοιτώ ξανά λιγάκι από την πόρτα. Είναι εκεί ο Θέμης με ένα πλατύ χαμόγελο να μιλά με τον κόσμο. Δείχνει τόσο ψεύτικος. Κοιτα προς το μέρος μου κλείνω την πόρτα. Πηγαίνω με φόρα και σπάω τον καθρέφτη μου βγάζοντας μια κραυγή.

Παίρνω το τηλέφωνό μου και το περνάω μέσα από το φόρεμα. Φοράω στρωτα παπούτσια και το φόρεμα σέρνεται.

Ανοίγω απότομα την πόρτα. Πηγαίνω στην σκάλα. Όλα τα βλέμματα πάνω μου. Αρχίζουν να χειροκροτουν.

"Σας παρακαλώ... Δεν χρειάζεται να χειροκροτειτε... Πρέπει να ακούσετε δύο λόγια." Είπα

Ο κόσμος σταμάτησε τα χειροκροτηματα. Ο πατέρας μου γουρλωσε τα μάτια.

"Αυτός ο άνθρωπος που ο αγαπητός μου πατέρας θέλει να μου δώσει δεν είναι αυτό που φαίνεται. Τις βλέπετε όλες αυτές τις πληγές; Από τα χέρια του είναι."

Ανακοίνωσα. Ο κόσμος Αναφώνησε.

Θέμης : Χαχαχα έχει πολύ χιούμορ η μικρή μου. Αγνοήστε την. Δεν λέει αλήθεια. Ένα ατύχημα είχε. Από αυτό είναι και οι πληγές.

Προσπάθησε να δικαιολογηθει.

Τους πλησίασα.

Δεν τα κατάφερα.

Άρχισε η "τελετή".

Η βέρα πλησιάζει το τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού μου.

Μια φωνή μέσα μου φωνάζει.

Το χέρι μου αρχίζει να τρέμει.

Η Αριάδνη με κοιτάζει.

Σία : Συγνώμη μπαμπά.

Λέω και μαζεύω το χέρι μου. Ο Θέμης με πλησιάζει απειλητικά.

Θέμης : Τι κάνεις;

Κοιτάζει τον κόσμο που κοιτά με απορία.

Σία : Δεν σου αξίζει τίποτα. Κι όλοι εσείς εδω μέσα.... Να μάθετε να εκτιμάτε τον άνθρωπο σαν άνθρωπο κι όχι σαν εμπόριο. Να υπολογίζετε και τον άλλον... Να ζείτε ελεύθερα και να μην χτίζεται γύρω σας μια ψεύτικη εικόνα.

Κοιτάζω τον κόσμο που δείχνει ότι σκέφτεται τα λόγια μου.

Πηγαίνω προς την πόρτα. Ο πατέρας μου ίσως έπαθε εγκεφαλικό. Χάλασε η εικόνα του. Ο Θέμης με κυνηγάει. Τρέχω. Φτάνω στο πίσω μέρος του σπιτιού του παππού μου. Ο Θέμης δεν τρέχει πλέον. Μπαίνω μέσα.