Το Καλό Αργεί Να Έρθει [Wattys2016]

Κεφάλαιο 5

Μεριά Σίας.

Η μέρα της παράστασης πλησιάζει. Οι πρόβες πλέον είναι εξαντλητικές κι απαιτητικές. Δεν έχουμε τίποτα άλλο στο μυαλό μας πέρα από τον χορό. Ο χρόνος πιέζει κι εμείς αγχωνόμαστε όλο και περισσότερο. Ευτυχώς που έχω τον Θέμη να ξεχνιέμαι λίγο. Μπορεί να μην είμαι τρελή για πάρτη του αλλά για χατήρι του μπαμπά συνεχίζω να είμαι μαζί του.

Το κακό που έχει είναι ότι μου θυμίζει τον μπαμπά μου. Συζητούν τα ίδια πράγματα, γελούν με τα ίδια "αστεία" και γενικά εχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Αυτό με κουράζει πολλές φορές. Γίνεται καταπιεστικος.

Περίμενα λοιπόν να έρθει να με πάρει από το στούντιο. Εκείνος αργούσε. Τον πήρα τηλέφωνο.

Σία: Θέμη, που βρίσκεσαι;

Θέμης: Συγνώμη βρε αγάπη μου, απλά είμαι στο συνεργείο με το αμάξι. Μπορείς να έρθεις;

Σία: Σε ποιο είσαι;

Θέμης: Σε αυτό το καινούργιο που άνοιξε. Πιο κάτω από το στούντιο.

Σία: Περίμενε εκεί κι έρχομαι.

Έκλεισα το τηλέφωνο κι έφυγα από το στούντιο. Εκείνη την ώρα άκουσα κορναρισμα.

Ήταν η Αριάδνη. Μου είπε να μπω μέσα. Μπήκα. Κι εκείνη πήγαινε στο συνεργείο. Ήθελε να δει τον ξάδερφο της.

Όταν με είδε ο Θάνος γουρλωσε τα μάτια. Ο Θέμης με έπιασε από την μέση και με φίλησε στο μάγουλο. Ο Θάνος τελείωσε αυτό που έκανε στο αυτοκίνητο. Ξεροβηξε.

Θάνος: Έτοιμο είναι.

Του έδωσε και την απόδειξη. Είναι και νόμιμος. Χιχιχι. Είχα καιρό να τον δω. Βέβαια δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα. Ήταν απλά ένας γνωστός μου.

Θέμης: Ευχαριστώ πολύ. Να σου συστήσω την κοπέλα μου τη Σία, Σία από δω ο Θάνος.

Δώσαμε τα χέρια.

Σία: Πάμε τώρα.

Είπα και φύγαμε.

Μεριά Θάνου.

Ξαφνικά βλέπω την ξαδέρφη μου με την Σία. Ύστερα αυτός ο Θέμης την αγκάλιασε. Μου την σύστησε. Λες και δεν την ήξερα. Είχα καιρό να την δω. Ίσως για αυτό μου ήρθε περίεργο που την είδα.

Είναι αρκετά όμορφη. Γιατί να ναι με αυτόν; Μήπως έχει δίκιο ο Πέτρος; Μήπως όντως κοιτάζει μόνο τα λεφτά;

Αριάδνη: Τι σκέφτεσαι;

Την κοίταξα με απορία.

Αριάδνη: Σου άρεσε;

Συνέχισα να την Κοιτάζω με απορία.

Αριάδνη : Η Σία. Είναι πολύ καλή. Και δεν είναι φαντασμενη όπως οι άλλες. Απλά ζει κλεισμένη σε μια γυάλα. Δεν φέρνει αντιρρήσεις.

Θάνος: Έχει αυτόν. Δεν με έχει ανάγκη. Τέλος πάντων. Τι είναι αυτό που μου έφερες;

Αριάδνη: Από τον θείο Σωκράτη.

Θάνος: Έρχεται; Πότε;

Χάρηκα πάρα πολύ. Ο θείος μας αυτός ήταν από τους καλύτερους. Μου είχε σταθεί σαν πατέρας μου. Σε κάθε στιγμή της ζωής μου. Τώρα βρίσκονταν στην Αθήνα. Υπουργός βλέπεις. Μου είχε λείψει.

Αριάδνη: Ναι κάνει μια δεξίωση. Πρέπει να πάμε. Βάλε τα καλά σου και την επόμενη Παρασκευή έχουμε δεξίωση.

Θάνος: Είναι απαραίτητο να πάμε;

Αριάδνη: Ο θείος το ζητάει σαν χάρη.

Θάνος: Αν είναι έτσι.... Θα περάσω να σε πάρω να πάμε μαζί. Εντάξει;

Αριάδνη: Μαζί θα πάμε φυσικά.

Αυτό μου έλειπε τώρα. Μια δεξίωση. Με όλο τον κόσμο της υψηλής κοινωνίας. Όσο σκέφτομαι πως θα μπορούσα κι εγώ να ανήκω σε αυτούς, αηδιάζω. Δεν μου αρέσει η γυάλα που ζούνε αυτοί και βάζουν και τα παιδιά τους. Όπως στην περίπτωση της Σίας. Δεν ξέρω πλέον τι να πιστέψω. Θα προτιμούσα να το καταλάβω μόνος μου. Αρκεί να την γνωρίσεις καλύτερα.