The Dare

Chapter 17

Moving on

Madami akong inaasikaso ngayon.Kunwari busy-busyhan kuno.Gusto kong malibang.Gusto kong i-try lahat ng bagay.Lahat ng mga bagay na alam kong challenging.

Sunod-sunod ang pagbibigay sakin ng mga friendship duty nila Allie.

Si Allie binibigyan ako ng kung ano-anong klase ng libro.At ang pinaka-laughtrip na naibigay niyang libro sakin ay ang librong 'PAANO MAG-MOVE ON' Puro sa pag-momove on ang mga forte nila.And me? I know that im tryin' my very best to achieve my goals.Ang makapag-move on kay Sandro.

Si Larry naman,More on foods.Kada friday nililibre niya kami sa iba't-iba nilang restaurant.Madami kasi silang restaurant.At kung apat lang kaming kakain dun ay sisiw na sisiw yun para sa araw-araw na kinikita' ng restaurant nila.

Habang si Yohan.Sporty,Adventures,Tripings at kung ano-ano pa.

Nasa isang restaurant kami ngayon.Sa restaurant nila Larry,It's friday night at we all know na eto ang araw na manlilibre si Larry.

"Ikaw ba Gale tina-try mo ding mag-move on,Pati kami nagpapagastos sa steping-stone ng pag-momove on mo,eh" Asar sakin ni Larry.

"Of course,Alam mo ang ma-swerte sa every friday night food trip? Etong dalawa" Bumawi ako.

"Eh ano naman,Buti nga tinutulungan kapa" Imik ni Allie.

"I know guys,Kaya nga ang laki ng pasasalamat ko sainyo eh.Thankyou for doing this everytime,Thankyou for helping me to moving-on" I said.

"That's good.Good for you,You should help yourself too" Pangaral ni Yohan sakin.

Nginitian lang nilang kong tatlo.Pinag-patuloy na namin ang pagkain namin.Wala talagang dumadaldal pagdating sa pagkain.Lahat kami busy at lahat kami malalakas kumain.

Pagkatapos naming kumain ay nag-pahinga muna kami then dumirecho na kami sa Bar.Nagka-yayaan kasi.Gusto daw kasi nila mag-enjoy.

Habang nasa bar kami ay nag-tatawanan lang sila Allie.Si Yohan naman tahimik lang.Yung mga iba naman kung makatingin akala mo kakain ng tao.

"Bullshit" Marihin akong napabulong nang may naalala pa'ko.

Naalala ko nanaman si Sandro,Yung nag-bar kami then binastos ako.Yun din yung araw na sobrang sweet at sobrang strong ng relationship namin.Lahat bumalik.Lahat ng sakit,Lahat ng memories bumalik.

"What? Bakit ka napa-mura?" Sabay bulong sakin ni Yohan.

Hindi ko siya pinansin.Bumaba ako para uminom.Dun ako banda sa may bartender.Nasa second floor kasi kami kanina and suppose to be walang bartender dun.

"3 shots of vodka" Tingin ko sa bartender.

Agad niya namang nilapag dun sa harap ko.

Mabilis kong tinungga yung dalawa habang yung isa tinungga ni Yohan.

"Yohan? The heck?!" Pag-tataray ko sakanya.Sinundan niya pala ko.

"May problema nanaman ba? Kanina lang ayaw mong mag-bar ah? Tapos ngayon ang lakas mong uminom" He chuckled.

Umorder ulit ako.4 shots pero this time tig-dalawa kami ni Yohan ng inom. "Wala.Wala din namang pwedeng gawin dito kundi uminom.What should i do? What shall we do?" Ngisi ko. "Putanginang bar to" Bulong ko.

Dito kasi kami laging lumalabas ni Sandro.Bakit ba kasi lahat nalang siya ang naalala ko?! Lovesucks.

"I heard that" Bulong niya sa tenga ko.

"I don't care" Biglang umikot yung mata ko sakanya at itinaas ko ang kilay ko.

Ganito ko kapag badtrip.Lahat nalang tinatarayan ko,Lahat minamalditahan ko.Lahat nabubuntungan ko ng galit.And i kinda hate my fucking ass.

Ilang minuto pa ay medyo kalkulado ko ang shots ko.Nakaka-15 shots na ko.Hindi ako sanay uminom.Feeling ko umiikot na ang mundo.Hay nako.

Lumakad ako para mag-Cr.

"O,Where are you going Gale?" Sunod sakin ni Yohan.

"Restroom,Sasama ka pa?" Tumawa ko ng nakakaloko.

"Baliw,Go ahead.I'll wait you here" Ngumisi siya saka sumandal sa labas ng restroom.

Tinignan ko ang sarili ko sa full length mirror,Medyo mamula-mula na nga ko.Good for me buti nalang pula lang ang inabot ko,Dati kasi may rashes at pantal pa.Buong katawan ko ganun kapag nakaka-inom ako ng alak.Pero ngayon mabuti naman wala.Sinasanay ko na ang sarili ko sa alak.

Habang nasa loob ako ng cubicle ay napaupo ako sa sulok nito.I don't why.Bigla akong napa-iyak at ngayon yakap-yakap ko na ang tuhod ko.Ang sakit lahat.Sobrang nanghinayang ako sa relationship namin ni Sandro.Kung noon akala ko perfect na hindi pala.Bakit ganun? Lahat ba ng kasiyahan ko kailangan may kapalit na lungkot? It's fvckin' unfair.

Hindi ko na pinansin.Hindi ko alam kung sino at kung ano yung pumasok sa cubicle.Naka-yuko padin ako at umiiyak.Wala na akong pakialam sa paligid ko basta ang alam ko ngayon umiiyak ako.

"Gale...." Narinig ko ang isang pamilyar na boses.

Kung hindi ako nagkaka-mali boses yun ni Yohan.