Oh! dave..Juskeng batang areh!!! ba't di ka manlang nagpasabi na pupunta ka dito ? hayan tuloy di ka namin napagluto... bungad na sabi ni nana delia...
Naku, huwag na po kayong mag abala nana delia at nakakain na po ako... Si tata damian po pala? tanong ko sa kanya...
Nasa palaisdaan at kukuha daw ng tilapia para ihawin... Tamang tama , magsasaing nalang ulit ako para makapaghapunan ka mamaya...aniya...
Cge po, pupunta lang po ako sa resort nila brian para ma invite ko na ding maghapunan sila dito ni gwenn...
Andito si gwenn? tanong ni nana delia sakin..
Opo, andun po siya kina brian ngayon ..tugon ko...
Bah! at nakabalik na pla ang batang yun di manlang kmi dinalaw dito..Naghihinampong wika ni nana delia..
Hayaan mo po manang, pupunta naman po sila dito mamaya eh...tugon ko..
O siya, aalis po muna ako at pupuntahan ko sila gwenn sa kabila...
Dave's Pov....
Bago ako pumunta sa bahay nila brian..Dumaan muna ako sa secret place namin ni gwenn..Malapit na kasing lumubog ang araw eh...
Totoo nga palang pinalagyan ni brian ng bench ang ilalim ng puno.. Parang tambayan na tuloy ng magsyota.. Tiningnan ko ang mga nakaukit sa puno at laking gulat ko ng may nadagdag na nakasulat dun..
Heto ang nakalagay...
"My minds forget but my heart never be"
Sino kaya ang sumulat nito? May iba na kayang nakakaalam ng lugar na ito? naitanong ko sa sarili ko..Syempre ako lang mag isa dito eh.. .malamang wala akong mapagtatanungan...
Hayan na, malapit nang mag sunset.. Umayos ako ng upo para mapagmasdan kong mabuti ang paglubog ng araw... Nang bigla nalang may tumabi sakin.....
"Maganda nga talagang pagmasdan ang paglubog ng araw noh? lalo na siguro kung kasama mo ang taong mahal mo sa pagmamasid nito...Tumingin siya sakin at ngumiti....
Dugdug........dugdug.....ang lakas ng kabog ng dibdib ko...
