The Bitch And The Player [Book 1]

Ο κλόουν!

"Έλλη, ξύπνα κοπέλα μου θα αργήσεις στο σχολείο!"

Γαμώτο ξέχασα ότι το δεύτερο ξυπνητήρι μου είναι η μαμά μου.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στο μπάνιο. Μετά από ένα γρήγορο ντουζ μπήκα στο δωμάτιο μου και άνοιξα τη ντουλάπα μου. Τι να βάλω άραγε σήμερα? Καλή ερώτηση...

Χμμμ όχι.

Όχι...

Όχι...

Εει έχω καιρό να το φορέσω αυτό! Όχι...

Μετά από πολύ ψάξιμο βρήκα επιτέλους το κατάλληλο outfit. Ένα ψηλόμεσο μαύρο τζιν με σκισίματα, που συνδύασα με το άσπρο-μαύρο καρό πουκάμισο μου και τα μαύρα σταράκια μου.

Έκανα τα μαλλιά μου ελαφριές μπούκλες και τέλος, βάφτηκα ελάχιστα. Πήρα τη τσάντα μου και κοίταξα το ρολόι.

Χμ... 7:30 πήγε κιόλας? Γαμώτο θα αργήσω...

Κατέβηκα στη κουζίνα και οι γονείς μου έτρωγαν ήδη πρωινό.

"Μερααααα"

"Καλημέρα αγάπη μου. Δεν θα φας?"

"Όχι θα αργήσω στο σχολείο. Τα λέμε."

Έδωσα από ένα φιλί στον καθένα και βγήκα από το σπίτι. Το σπαστικό είναι ότι αφού ο μπαμπάς μου έχει δουλειά νωρίς το πρωί, δεν γίνεται να με πηγαίνει στο σχολείο. Μόνο όταν έχει ρεπό.

Μετά από 20 λεπτά περπάτημα, έφτασα στη πύλη της κολάσεως. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μπήκα στο προαύλιο. Άλλη μια μέρα που πρέπει να ανεχτώ τα ενοχλητικά βλέμματα όλου του γυναικείου πληθυσμού...

Βρήκα τις φίλες μου να κάθονται στη καφετέρια και έτρεξα
-ειρωνεία πάνω απ'όλα- κοντά τους.

"Γεια σας κοριτσάρες. Τι μου κάνετε?"

"Εμείς καλά είμαστε κοπέλα μου. Εσύ?"

Όπως πάντα, πρώτη και καλύτερη η κολλητή μου, η Ζωή. Μπορεί να μου σπάει τα νεύρα καμιά φορά, αλλά και εγώ δεν πάω πίσω, οπότε είμαστε χαλαρά.

"Νυστάζω σαν αρκούδα σε χειμερία νάρκη... Για πείτε μου έχασα τίποτα?"

"Βασικά ναι. Ο Νίκος έπαιξε ξύλο με τον....."

"Συνέχισε δεν δαγκώνω."

Για να κομπλάρει η Ξένια, αυτό που θα ακούσω δεν θα μου αρέσει.

"Με τον Αχιλλέα..."

"Και μη μου πεις ότι έχασε?!"

"Φιλενάδα... Ο Αχιλλέας του έδωσε ένα μαυρισμένο μάτι και λογικά μια σπασμένη μύτη..."