The Bitch And The Player [Book 1]

Μίλησες επίτηδες...

Εγώ έμεινα ακίνητη στη θέση μου, ενώ τα μάτια μου ήταν ορθάνοιχτα σε αντίθεση με του Αχιλλέα που τα είχε κλείσει σφιχτά.

Το σκουλαρίκι στα χείλη του, έδινε μια διαφορετική αίσθηση στο φιλί. Εξαφάνιζε τη ζέστη που ένιωθα εξαιτίας του.

Όλο μου το σώμα ανατρίχιασε από αυτό το φιλί. Πρώτη φορά αισθάνομαι έτσι. Είναι... Ωραίο...

Μόλις συνειδητοποίησα τι κάνουμε, τον έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη και το φιλί έγινε καπνός.

"Τι στο πούτσο?!?" ρώτησε αγανακτισμένος και εγώ τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια.

"Εγώ ή εσύ?!?" είπα δείχνοντας πρώτα τον εαυτό μου και μετά εκείνον.

"Γιατί το έκανες αυτό?" ρώτησα μετά από λίγη ώρα σιωπής.

"Έχεις δίκαιο... Δεν έπρεπε. Φεύγω." μου απάντησε αποφασιστικά και εγώ του έπιασα σφιχτά το χέρι.

"Που θα πας?" δεν έχω ιδέα γιατί τον ρώτησα. Μου βγήκε αυθόρμητο.

"Δεν σε ενδιαφέρει." είπε ξερά και ανέβηκε στο δωμάτιο.

Λίγο αργότερα κατέβηκε ντυμένος πλέον, και χωρίς να με κοιτάξει, άνοιξε τη πόρτα και έφυγε.

Τώρα εγώ, τι κάνω?

Πέρασαν 20 λεπτά και εγώ είμαι καθισμένη στον καναπέ, ενώ χαζεύω τη κλειστή οθόνη της τηλεόρασης.

Το κινητό μου δονήθηκε και εγώ το πήρα στα χέρια μου.

Σήμερα

Από : Νίκος
Συνάντησε με στο νοσοκομείο. Ο Αχιλλέας χτύπησε.

Προς : Νίκος
ΤΙ?! ΠΩΣ?! ΠΟΥ?!

Από : Νίκος
Απλά έλα στο νοσοκομείο εδώ πιο κάτω και θα στα πω από κοντά!

Δεν του απάντησα και έκλεισα το τηλέφωνο. Φόρεσα στα γρήγορα τα ρούχα μου και βγήκα τρέχοντας από το σπίτι, χωρίς να κλειδώσω τη πόρτα.

Σε όλη τη διαδρομή έτρεχα, ενώ μερικές φορές έπεφτα πάνω σε περαστικούς.

Όταν έφτασα στο νοσοκομείο έτρεξα κατευθείαν στην υποδοχή.

"Γεια σας ο Αχιλλέας σε ποιο δωμάτιο βρίσκεται?!" είχα κυριολεκτικά φέρει το πρόσωπο μου μέσα στη φάτσα της τρομαγμένης κυρίας.

"Ωω λυπάμαι... Απεβίωσε πριν λίγα λεπτά... Ήσασταν συγγενής του?" πάει... Έχετε γεια βρυσούλες.