The Bitch And The Player [Book 1]

Σάντουιτς με απ'όλα

"Έχεις πολύ καιρό να με αποκαλέσεις με το όνομα μου."

Όντως... Πως μου ήρθε να πω το όνομα του? Έχω να τον φωνάξω έτσι από... Το δημοτικό...

"Μην το συνηθίσεις... Μια φορά έτυχε. Τέλος πάντων τι πληροφορίες βρήκες μέχρι τώρα?"

"Βρήκα ότι η αφηρημένη τέχνη, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα."

"Μάλιστα... Και δε μου λες, Αυτό το διάβασες κάπου ή το επινόησες?"

"Γιατί εσύ βρήκες τίποτα καλύτερο?"

Όχι... Δεν μπορώ να βρω τίποτα. Το μυαλό μου έχει κολλήσει άσχημα αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

"Καλά κατάλαβα... Έλα."

"Τι έγινε? Που πάμε?"

"Αφού και οι δύο έχουμε κολλήσει, ας παίξουμε στο PlayStation."

Γιατί όχι? Ευκαιρία να του δείξω πόσο καλή είμαι στο P.S.

Παίζουμε εδώ και 1 ώρα ποδόσφαιρο και είμαστε ισοπαλία 2-2. Έχουν μείνει λίγα λεπτά πριν τη λήξη και δεν πρόκειται να αφήσω το παιχνίδι να λήξει με ισοπαλία.

Τη τελευταία στιγμή έκανα μερικές περίπλοκες κινήσεις και σκόραρα!

Σηκώθηκα όρθια και άρχισα να χορεύω στο σαλόνι τον νικητήριο χορό μου.

"Η τύχη του πρωτάρη..."

"Μμμ δικαιολογίες. Απλά παραδέξου πως είμαι καλύτερη στο ποδόσφαιρο και θα σταματήσω."

"Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα."

"Τέλος πάντων πέρασε η ώρα και πρέπει να φύγω. Μπορούμε να συναντηθούμε το Σαββατοκύριακο αν θες."

"Γιατί όχι αύριο?"

"Μήπως γιατί έχω κανονίσει με τον Νίκο?"

"Άντε πάλι με αυτόν τον μαλάκα."

"Ααα δεν μου λες... Γιατί τον χτύπησες χτες?!"

"Γιατί σε νοιάζει?"

"Γιατί χάλασες το πρόσωπο αυτού που γουστάρω!"

"Και λίγα του έκανα..."

"Εσύ είσαι τέρμα ηλίθιος."

Άνοιξα τη πόρτα αλλά στο πρώτο μου βήμα με άρπαξε και με έβαλε πάλι μέσα.

"Πρόσεχε τα λόγια σου... Γιατί έτσι και με ξαναβρίσεις, δεν θέλεις να ξέρεις τι θα σου κάνω."

"Πρώτον, μάζεψε τα κουλά σου από πάνω μου. Δεύτερον, δεν θα μου πεις εσύ πως θα σε αποκαλώ. Τρίτον, εσύ? Να μου κάνεις κάτι? Χα χα ας γελάσω."