The Bitch And The Player [Book 1]

Έπιασαν οι ζέστες

"Αχιλλέα?!"

Τα μάτια μου ήταν έτοιμα να φύγουν από τη θέση τους και να πέσουν κάτω σαν μπίλιες, ενώ είμαι σίγουρη ότι είχα κοκκινίσει ολόκληρη. Πόση ώρα μας άκουγε?!

"Αυτοπροσώπως."

Είπε και μου έσκασε ένα από αυτά τα σπαστικά στραβά χαμόγελα του.

"Π-πόση ώρα μ-μας άκουγες?"

Οι φίλες μου είχαν μαζευτεί στις θέσεις τους, ενώ δεν τόλμησε καμία να μιλήσει.

"Δεν είναι αυτό το θέμα."

"Εγώ πάλι ν-νομίζω ότι α-αυτό είναι..."

Γαμώτο μην τραυλίζεις!!!

Μα δεν μπορώ με έχει αγχώσει! Κοίτα αυτό το βλέμμα!

Ρεεεεε μαζέψου! Που πήγε η δυναμική Έλλη?!

Η σπαστική φωνή στο κεφάλι μου έχει δίκαιο. Εγώ ποτέ δεν τραύλισα σε αγόρι και δεν θα το κάνω τώρα.

Ο Αχιλλέας πλησίασε στο αυτί μου ξανά και μου ψιθύρισε με τη βραχνή του φωνή...

"Λάθος νομίζεις."

Ξαφνικά ένιωσα κάτι να με δαγκώνει στο λοβό του αυτιού μου. ΜΟΛΙΣ ΜΕ ΔΑΓΚΩΣΕ?!

"Τι έκανες τώρα?!?!"

Όλη η παρέα γύρισε και με κοίταξε τρομαγμένη.

"Εγώ? Τίποτα δεν έκανα..."

"Με δάγκωσες!"

"Δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάς..."

Πήρε το αθώο του ύφος και και με κοίταξε με κουταβίσια μάτια. Θα τον σκοτώσω κρατήστε με!

"Έλλη μου ηρέμησε... Έλα ας πηγαίνουμε καλύτερα..."

"Όχι Ζωή, δεν θα με βγάλετε τρελή τώρα! Με δάγκωσε στο αυτί!"

Οι φίλες μου κυριολεκτικά με έσυραν από το τραπέζι. Θα μου το πληρώσεις πολύ ακριβά αυτό Αχιλλέα μου. Και ξέρω ακριβώς τι θα κάνω.

Ένα διαβολικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου, και οι φίλες μου με κοίταξαν παράξενα.

"Οκευ, τι θα του κάνεις?"

Είπε η Χριστίνα,ενω σταύρωσε τα χέρια της.

"Ωω κάτι που δύσκολα θα ξεχάσει."

Οι φίλες μου στριφογύρισαν τα μάτια τους και ξεκινήσαμε για να πάμε σπίτια μας. Οι γονείς μου θα έχουν φρικάρει αφού λείπω σχεδόν 2 μέρες.