The Bitch And The Player [Book 1]

Μπουκάλα

Σήμερα είναι Σάββατο επιτέλους... Μιας και οι γονείς μου είναι στη δουλειά και εγώ βαριέμαι, αποφάσισα να καλέσω τα κορίτσια.

Έστειλα μήνυμα στην ομαδική μας και μου απάντησαν όλες αμέσως.

Προς Bitches♡ : Χευυ κοριτσάρες μου. Να σας πω είμαι μόνη μου στο σπίτι και βαριέμαι. Τι λέτε να έρθετε από εδώ?

Από Bitches♡ : Εγώ είμαι μέσα.

Από Bitches♡ : Κορίτσια εγώ έχω ιδιαίτερα :(

Από Bitches♡ : Εγώ έρχομαι.

Προς Bitches♡ : Οκευ περιμένω.

Τελικά η Ζώη και η Ξένια θα έρθουν ευτυχώς.

Μετά από λίγη ώρα το κουδούνι χτύπησε και έτρεξα για να ανοίξω.

"Γεια σας αγάπες μου."

"Τι κάνεις Έλλη μου?"

"Μια χαρά. Πάμε πάνω."

Ανεβήκαμε στο δωμάτιο μου και επειδή δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε, βάλαμε μια ρομαντική ταινία στο λάπτοπ μου.

Τελικά επιλέξαμε να δούμε το The fault in our stars.

Σε σχεδόν όλη τη διάρκεια κλαίγαμε και όταν τελείωσε συνήλθαμε.

"Ρε κορίτσια εσείς δεν έχετε κουραστεί να πηγαίνουμε κάθε φορά με κάποιον άλλο? Θέλω να πω, ίσως ήρθε η στιγμή να σοβαρευτούμε."

Από πότε η Ξένια σκέφτεται έτσι?

"Ξένια μου μήπως σε πείραξαν τα ποπ κορν? Πρώτη φορά ακούω τη λέξη 'σοβαρέψου' από το στοματάκι σου."

Προσπάθησα να τη φέρω πίσω στα λογικά της, με την ελπίδα να καταλάβει τη μαλακία που πέταξε.

"Ρε κορίτσια δεν ξέρω... Βασικά είναι ένα αγόρι--"

"Μη πεις τη φράση! Έχουμε συμφωνήσει ότι δεν θα πούμε ποτέ αυτή τη φράση!"

"Συμφωνώ με τη Ζωή! Σε παρακαλώ αγάπη μου μη μου πεις ότι σου αρέσει κάποιος!"

"Δεν ξέρω γιατί! Βγήκαμε μια φορά μαζί και... Ξέρετε, προχωρήσαμε λιγάκι--"

"Όταν λες λιγάκι σημαίνει ότι το παρατράβηξες το σκοινί."

Γέλασα με το σχόλιο μου και την άφησα να συνεχίσει.

"Ναι... Και τέλος πάντων δεν ξέρω, ένιωθα περίεργα, διαφορετικά. Όσες φορές και να έχω πάει με κάποιον, ποτέ δεν ένιωσα έτσι."

"Τι να πω... Δυο πράγματα μπορείς να κάνεις. Ή να προχωρήσετε σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν σχέση και να αθετήσεις τον κανόνα μας, ή να τον πληγώσεις και να σταματήσει αυτή η τρέλα..."