The Bitch And The Player [Book 1]

Γεύση γκρέιπφρουτ

Α/Ν Προσοχή, αυτό το κεφάλαιο περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο (😈). Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. ✌

Βρισκόμαστε έξω από το σπίτι του Αχιλλέα.

Όλες έχουν βγει από το αμάξι, εκτός από εμένα που πρόλαβα και κλείστηκα μέσα. Έβαλα και τις ασφάλειες για σιγουριά...

"Έλλη τσακίσου και βγες έξω ΤΩΡΑ!" άκουγα τη νευριασμένη φωνή της Ζωής, αλλά δεν έκανα κίνηση να ανοίξω το αμάξι.

Τους κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου και κουλουριάστηκα στο κάθισμα, σαν ένα τρομαγμένο παιδί.

"Έλλη μου έτσι και δεν βγεις έξω με το 3, ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΣ ΠΟΥΤΑΝΑΣ. ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΒΓΕΣ ΕΞΩ!" όταν η Ζωή θυμώνει τόσο, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να την ακούσεις χωρίς πολλά πολλά...

Έβγαλα τις ασφάλειες και άνοιξα τη πόρτα σε slow motion.

Δεν πρόλαβα καλά καλά να πατήσω το πόδι μου στο έδαφος, και η Ξένια μαζί με τη Ζωή με τράβηξαν από τα χέρια.

Φτάσαμε στην εξώπορτα και η Χριστίνα χτύπησε το κουδούνι.

Η μουσική ήταν τόσο δυνατή που αμφιβάλω αν ακούσανε τον ήχο του κουδουνιού...

"Κρίμα δεν θα μας ακούνε πάμε να φύγουμε." είπα βιαστικά και προσπάθησα να φύγω αλλά τα κορίτσια άρχισαν να με τραβολογάνε για να μείνω στη θέση μου.

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και τα βλέμματα μας πέσανε στον εορταζόμενο.

Με γρήγορες κινήσεις σταθήκαμε όλες κανονικά -παρόλο που η Ξένια με κρατούσε σφιχτά από τον καρπό για να μην φύγω- και του χαρίσαμε ένα πλατύ χαμόγελο.

Εντάξει το δικό μου έμοιαζε σαν τα χαμόγελα που δίνεις στη γιαγιά σου, όταν το φαγητό που αναγκάζεσαι να φας, μυρίζει σαν σκατά...

Ναιπ... Τόσο καλά...

"Γεια σας κορίτσια... Για σου απόβρασμα..." είπε στην αρχή εύθυμα και μετά αηδιασμένος.

Μαλάκα...

"Χρόνια πολλά!!!" φώναξαν όλες μαζί εκτός από μένα.

Ο αγκώνας της Ζωής συγκρούστηκε στα πλευρά μου και έβγαλα μια πνιχτή κραυγή πόνου.

"Χρόνια πολλά Αχιλλέα..." είπα με δυσκολία, εξαιτίας του αγκώνα της Ζωής.

Δώσαμε μία-μία τα δώρα μας στον Αχιλλέα, και όταν έφτασε η σειρά μου, του άφησα στο χέρι ένα μικρό τσαντάκι, που είχε έναν μπλε φιόγκο για ντεκόρ.