The Bitch And The Player [Book 1]

Διπολικός είναι?!

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, δεν βρισκόμουν στο δωμάτιο μου.
Κι όμως κάτι μου θυμίζει αυτό το δωμάτιο...

Διάολε, έχω τρομερό πονοκέφαλο. Τι σκατά έγινε χθες?

Πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά ξαφνικά άρχισα να ζαλίζομαι. Γιατί όλα γυρνάνε?

Σωριάστηκα στο άνετο κρεβάτι και έκλεισα τα μάτια μου, μήπως ηρεμήσω από αυτό το βασανιστήριο.

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και ξεπρόβαλε ο Αχιλλέας, μόνο με μια γκρι φόρμα. Γαμώτο γιατί μου το κάνει αυτό πρωί πρωί?

"Ωπ ξύπνησε η ωραία κοιμωμένη?"

"Χα-χα-χα... Τι ώρα είναι?"

"10 και κάτι..."

Είπε αδιάφορα και ανασήκωσε τους ώμους του ενώ εγώ γούρλωσα τα μάτια μου και πετάχτηκα από το κρεβάτι, αγνοώντας τον φριχτό πονοκέφαλο.

"ΤΙΙΙ?!? ΘΕΕ ΜΟΥ ΑΡΓΗΣΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ!"

"Πρώτον, δεν είσαι η μόνη που άργησες."

Είπε δείχνοντας τον εαυτό του.

"Δεύτερον, ξέχασες πως έχουμε τριήμερη?"

Γαμώτο, το είχα ξεχάσει αυτό. Τώρα αυτό θα έχει γραφτεί στον φάκελο μου και θα καταστρέψει την εικόνα που έχω σχηματίσει στους καθηγητές!

"Γαμώτο γιατί μου το θύμησες?"

Είπα απογοητευμένη με τον εαυτό μου, και θυμωμένη που εξαιτίας του μαλάκα πήρα την πρώτη μου αποβολή, και μάλιστα τριήμερη!

"Ειι σιγά δεν έγινε και τίποτα..."

"Πως βρέθηκα εδώ?"

Μάλλον δεν το περίμενε να αλλάξω τόσο απότομα το θέμα, γιατί με κοίταξε σαστισμένος και μπερδεμένος.

"Εε?"

"Έψιλον. Πως... Βρέθηκα... Εδώ..."

"Εεεμ σε είδα χθες το βράδυ και επειδή κατάλαβα ότι ήσουν μεθυσμένη, σε έφερα εδώ."

"Μάλιστα... Δεν έκανα καμία βλακεία έτσι?"

"Εεεμ δ-δεν...ο-όχι... Δ-δεν..."

"Με δικά σου λόγια."

"Όχι. Δεν έκανες τίποτα."

Τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν και οι γροθιές του έσφιξαν. Πριν λίγα δευτερόλεπτα ήταν αγχωμένος και τώρα μου νευρίασε? Διπολικός είναι?!

"Καλά ντε μη νευριάζεις, θα σκίσεις κανένα καλσόν."

Γέλασα με το σχόλιο μου, αντίθετα με τον Αχιλλέα που αν μπορούσε θα έβγαζε καπνούς από τα αυτιά.