The Bitch And The Player [Book 1]

Εγκαταλελειμμένος κήπος

Η μαμά μου μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να με ταρακουνάει για να ξυπνήσω.

"Ρε μαμά σου έχω ξαναπεί να μη με ξυπνάς έτσι γαμώ τη τύχη μου!"

"Κοπέλα μου, προσπαθώ να σε ξυπνήσω εδώ και 20 λεπτά! Δεν ξυπνούσες με τίποτα!"

"Τι ώρα είναι?!"

"7:30! Τελείωνε σήκω!"

Πετάχτηκα από το κρεβάτι σαν να με χτύπησε ηλεκτροσόκ και κυριολεκτικά άρπαξα ότι ρούχα βρήκα μπροστά μου.

Ντύθηκα σε ταχύτητα φωτός και πήγα σφαίρα στο μπάνιο. Αφού πλύθηκα, κατέβηκα στη κουζίνα και είδα ότι η ώρα ήταν 7:20...

"ΜΑΜΑΑΑΑΑΑΑΑ!"

Η μαμά μου ήρθε τρέχοντας στη κουζίνα και με κοίταξε γεμάτη απορία.

"Τι έπαθες γλυκιά μου?!"

"ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ 7:30!"

"Δεν είπα ότι είναι 7:30... Είπα ότι κοντεύει 7:30."

"Μαμά θυμάμαι πολύ καλά τι είπες και είπες ότι είναι 7:30!!!"

"Ααα για να σου πω. Δεν θα με βγάλεις και τρελή τώρα! Θυμάμαι ακριβώς τι είπα και είπα ότι ΚΟΝΤΕΥΕΙ 7:30. Τώρα κάτσε να φας."

Θεέ μου δώσε μου δύναμη. Κάθε φορά η ίδια γαμημένη συζήτηση! ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ!

Έκατσα στη καρέκλα του τραπεζιού και έβαλα μια βάφλα στο πιάτο μου, ενώ η μάμα μου έδωσε τον καφέ μου.

Αφού έφαγα πήρα όλα τα απαραίτητα και ξεκίνησα για το σχολείο.

Όσο περπατούσα άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομα μου, αλλά το αγνόησα. Λογικά θα είναι κανένας από τους παλιούς που είχα κοιμηθεί και έχει ξανά ορεξούλες.

Όταν η φωνή δυνάμωσε, κατάλαβα ποιος ήταν και γύρισα αμέσως.

"Νίκο!!!"

"Καλημέρα Έλλη."

Είπε και μου έδωσε μια γεύση από το λαμπερό χαμόγελο του. Ίσως έχει δίκαιο η Ξένια... Καλό θα ήταν να σοβαρευτούμε στο θέμα των αγοριών. Θέλω τον Νίκο δικό μου και μόνο δικό μου.

"Εεεμ... Τι κάνεις?"

"Μια χαρά... Βασικά ήθελα να σου πω 2 πράγματα. Πρώτον, θες να πάμε μαζί στο σχολείο? Και δεύτερον, αν θες μπορούμε να κανονίσουμε μια βόλτα σήμερα, μιας και δεν βγήκαμε τελικά το Σαββατοκύριακο."

"Ναι, γιατί όχι."

Μπορεί να το παίζω άνετη μπροστά του, αλλά μέσα μου τσιρίζω και χορεύω σαν δαιμονισμένο.