The Bitch And The Player [Book 1]

Εγώ ήμουν...

Α/Ν Σας προειδοποιώ... Έχω περίοδο όποτε να είστε έτοιμες για αυτό που θα διαβάσετε 😈😈😈

Αχιλλέας

Το ξυπνητήρι τρύπησε τα αυτιά μου και με μια απότομη κίνηση το έριξα κάτω. Έλα όμως που το γαμημένο δεν σταμάτησε να χτυπάει...

"Γαμώ τον πατέρα σου ρε κωλοξυπνητήρι..." Μην σας φανεί περίεργο, δεν βρίζω μανάδες. Από τη μέρα που έχασα τη δική μου, δεν μου πάει η καρδιά να βρίσω κάποια άλλη.

Ξαφνικά θυμήθηκα αυτό που θα έκανα σήμερα.

Σήμερα είναι η μέρα.

Σήμερα είναι η μέρα που θα της πω ό,τι νιώθω.

Φόρεσα τα πρώτα ρούχα που βρήκα μπροστά μου και πήγα κατευθείαν στο μπάνιο για να πλυθώ.

Πέρασα το χέρι μου ανάμεσα στα μαλλιά μου και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.

"Κούκλος είσαι άτιμε. Φτου σου να μη σε ματιάξω." μονολόγισα και χαμογέλασα στο είδωλο μου.

Κατέβηκα κάτω και πήρα τη τσάντα μου. Φόρεσα στα γρήγορα τα αθλητικά μου και αφού κλείδωσα, ανέβηκα στη μηχανή μου. Το μωρό μου.

Αυτή είναι η μόνη που αξίζει την αγάπη μου.

Αυτή και η Έλλη θες να πεις...

Αχ ρε Έλλη κοίτα πως κατάντησα εξαιτίας σου.

Έβαλα μπρος και λίγο αργότερα έφτασα στο σχολείο.

Ήμουν έτοιμος να παρκάρω τη μηχανή μου, μέχρι που είδα ότι το πάρκινγκ ΜΟΥ είχε μόλις πιαστεί από έναν τύπο της πρώτης.

"Εε σπόρε αυτό είναι το πάρκινγκ μου."

"Λέει το όνομα σου πάνω και δεν το βλέπω?" όπα όπα τι? Καλά ποιος νομίζει ότι είναι και μου μιλάει έτσι?

"Χαχαχαχα καλό αστείο... Λοιπόν, τελευταία φορά που σε προειδοποιώ ήρεμα. Αυτό είναι το πάρκινγκ ΜΟΥ άρα ΕΣΥ θα φύγεις."

"Άσε ρε ορφανό. Μας το παίζεις και μάγκας. Μαλάκα." είπε και έφυγε, αφήνοντας με, με ανοιχτό το στόμα.

Πρώτη φορά με αποκάλεσε κάποιος έτσι. Μα πως? Εγώ δεν...

Ω όχι...

Θεέ μου δεν... Δεν μπορεί...

Έλλη

Το φως του ήλιου διαπέρασε τα βλέφαρα μου. Τουλάχιστον το προτιμώ από το κωλοξυπνητήρι.