The Bitch And The Player [Book 1]

Στο διάολο

Αχιλλέας

Με μια κίνηση της έβγαλα τη μπλούζα και έμεινα για λίγο να θαυμάζω το στήθος της. Έχωσα το κεφάλι μου στον λαιμό της και άρχισα να τη φιλάω λαίμαργα.

Την ένιωθα να μου τραβάει τα μαλλιά και να μπήγει τα νύχια της στη πλάτη μου, κάτι που με άναβε ακόμα περισσότερο.

"Δεν ξέρεις πόσο καιρό ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή." την άκουσα να λέει ξεψυχισμένα αλλά την αγνόησα και συνέχισα τη δουλειά μου.

Με έσπρωξε για να ξεκολλήσω από τον λαιμό της, και απροειδοποίητα μου αφαίρεσε τη μπλούζα.

Τα χέρια της ξεκίνησαν έναν 'περίπατο' από το στέρνο μου μέχρι την αρχή του παντελονιού μου.

Με κοίταξε πονηρά και σιγά σιγά άρχισε να ξεκουμπώνει τη ζώνη μου, ενώ εγώ της έβγαλα το σουτιέν.

Ήμουν έτοιμος να την φιλήσω ξανά, αλλά το χερούλι της πόρτας μας διέκοψε. Η Χριστίνα φόρεσε με απότομες κινήσεις το σουτιέν και τη μπλούζα της, όπως και γω τη δική μου.

Τελικά η πόρτα άνοιξε και ο επιστάτης του σχολείου μας κοιτούσε περίεργα.

"Τι θέλετε εσείς εδώ?" ρώτησε και ακούμπησε τη σφουγγαρίστρα στον τοίχο.

"Οι καθηγητές μας ζήτησαν να φέρουμε ρολό χαρτί στο γραφείο τους." είπα χαλαρά και πήρα δύο πακέτα. Σκούντηξα τη Χριστίνα διακριτικά για να κάνει το ίδιο και μάλλον έπιασε το υπονοούμενο, γιατί πήρε και εκείνη ένα πακέτο.

Με το που βγήκαμε έξω έδωσα τα χαρτιά στη Χριστίνα και συνέχισα τον δρόμο μου, αφήνοντας την να με κοιτάει παραξενεμένη.

"Θες κάτι?" γύρισα να τη κοιτάξω και αυτή πέταξε στο πάτωμα τα πακέτα.

"Δηλαδή τώρα θα κάνεις σαν να μην συμβαίνει τίποτα?" σταύρωσε τα χέρια της και άρχισε να χτυπάει ρυθμικά το πόδι της στο πάτωμα.

"Εεμ ναι?" είπα το αυτονόητο σε στυλ 'duh' και έφυγα. Δηλαδή νόμιζε ότι θα κάναμε κάτι παραπάνω από σεξ?

Στο προαύλιο είδα την Έλλη να με πλησιάζει και αμέσως άλλαξα πορεία. Δεν έχω καμία όρεξη να μιλήσω μαζί της μετά από αυτά που είπε.

"Αχιλλέα! Μπορούμε να μιλήσουμε λίγο?" την άκουσα να φωνάζει αλλά δεν γύρισα.

"Ρε Αχιλλέα! Τι έπαθες τώρα?" με έπιασε από τον ώμο και με γύρισε απότομα για να την κοιτάξω.