The Bitch And The Player [Book 1]

Μικρά στιχάκια

"Σε γουστάρει!!!"

Δύο λέξεις...

Είναι μόνο δύο γαμημένες λέξεις...

Έλα όμως που αυτές οι δύο γαμημένες λέξεις έχουν κάψει το μυαλό μου...

Δεν μπορώ να προσδιορίσω τα συναισθήματα μου αυτή τη στιγμή. Δεν έχω ιδέα τι νιώθω...

Χαρά επειδή με γουστάρει ο Αχιλλέας, που πέρα από τη πλάκα είναι θεός?

Ενθουσιασμό επειδή αρχίζω να πιστεύω ότι ακόμα και εγώ η ίδια αρχίζω να τον γουστάρω?

Βασικά, ας διαγράψουμε αυτή τη περίπτωση...

Λύπη επειδή ο Αχιλλέας γουστάρει κάποια σαν και μένα? Αν και αυτός μόνο με τέτοιες πάει οπότε δεν νομίζω...

Θυμό επειδή ο ΕΧΘΡΟΣ μου με γουστάρει???

Ή απογοήτευση επειδή βαθιά μέσα μου ξέρω ότι αυτό δεν ισχύει...

Μα, για μισό... Γιατί να νιώθω απογοήτευση?!

Δεν γίνεται να με θέλει!!!

Τον μισώ και με μισεί!!!

Δεν θέλω να με θέλει!!!

Μα πως σκέφτηκα έστω και λίγο ότι ο Αχιλλέας με θέλει?!

Δεν γίνεται! Δεν γίνεται να είμαι ερωτευμένη με τον εχθρό μου...

"Κορίτσια... Έκατσα και το σκέφτηκα λίγο..."

"Αν αυτό το λες λίγο να μου τρυπήσεις τη μύτη!" είπε η Ζωή και στριφογύρισα τα μάτια μου.

"Και ξέρετε τι κατάλαβα?"

"Εε μας γκάστρωσες πες μας!!!" φώναξε η Χριστίνα όλο αγωνία.

"Κατάλαβα ότι... Ότι λέτε μπούρδες..."

Αν γινόταν το σαγόνι των ανθρώπων να πέσει μέχρι το πάτωμα όπως στα καρτούν, τότε οι κολλητές μου θα ήταν σίγουρα σε αυτή τη κατάσταση...

"ΠΑΣ ΚΑΛΑ?!?!" είπαν όλες με μια φωνή και εγώ απομακρύνθηκα λίγο γιατί ομολογώ ότι φοβήθηκα...

"Μια χαρά... Σε αντίθεση με εσάς... Μα καλά πως σας ήρθε αυτή η τρελή ιδέα? Άκουσε κει να με γουστάρει ο Αχιλλέας. Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ! Ο γνωστός Αχιλλέας!!!"

"Γλυκιά μου, επειδή εσύ δεν είχες ποτέ σου σχέση, μη νομίζεις ότι δεν είχαμε εμείς... Φαίνεται από μακριά ότι σε θέλει αλλά εσύ κοιμάσαι όρθια και έχεις κολλημένο το μυαλό σου στον μαλάκα τον Νίκο!"

"Βρε Ζωή μου το ξέρω ότι εσείς είστε πιο έμπειρες από μένα, αλλά μιλάμε για τον επί 10 χρόνια εχθρό μου! 10 ΧΡΟΝΙΑ!!! Δεν γίνεται να ξέχασε έτσι απλά 10 ολόκληρα γαμημένα χρόνια για έναν έρωτα που κόβω το λαιμό μου, δεν υπάρχει!!!"