The Bitch And The Player [Book 1]

Στρουμπουλό κωλαράκι

"Πήδα." πρόσταξε και γω υπάκουσα σχεδόν αμέσως.

Κατάλαβα ότι άρχισε να περπατάει αλλά δεν διέκοψα το φιλί.

Με πέταξε στο κρεβάτι και ήρθε γρήγορα από πάνω μου.

Άρχισε να κουνιέται ανάμεσα στα πόδια μου, και ένιωσα τη στύση του.

Ξεκόλλησε τα χείλη του από τα δικά μου και επιτέθηκε στον λαιμό μου.

Ένιωσα μερικά έντονα τσιμπήματα και τα χέρια μου πήγαν αυθόρμητα στο κεφάλι του Αχιλλέα.

Η ανάσα μου είναι κόφτη, με το ζόρι μπορώ να αναπνεύσω.

"Αχιλλέα..." είπα ξεψυχισμένα και αυτός σταμάτησε ότι έκανε.

Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε ανυπόμονος.

"Πολύ αργείς." είπα και του έβγαλα τη μπλούζα με γρήγορες κινήσεις.

Αυτός κατάλαβε που το πάω και με βοήθησε να βγάλω τη δικιά μου.

"Σε θέλω. Εδώ και τώρα." είπε λαχανιασμένα και με μια κίνηση αφαίρεσε τη φόρμα που μου είχε δώσει.

Ήταν έτοιμος να με ξαναφιλήσει αλλά σταμάτησε απότομα, όταν ακούσαμε μια τρομαγμένη φωνή έξω από το δωμάτιο.

"Αστυνομία!!!" φώναξε το τρομαγμένο παιδί, και αμέσως μετά το μόνο που ακούγαμε ήταν φωνές και γοργά βήματα να κατεβαίνουν τις ξύλινες σκάλες.

Ωω έλα τώρα!!!

Ο Αχιλλέας σηκώθηκε από πάνω μου φανερά ξενερωμένος και μου πέταξε τα ρούχα.

"Ντύσου και μετά φύγε." είπε ξερά και αφού φόρεσε τη μπλούζα του, ξεκλείδωσε και βγήκε από το δωμάτιο.

Γιατί άλλαξε τόσο γρήγορα διάθεση?

Φόρεσα τα ρούχα και βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο.

Χώθηκα ανάμεσα στο αγχωμένο πλήθος και βγήκα από το σπίτι. Έγιναν τόσα πολλά μέσα σε μια μέρα...

[...]

Το πρωί ξύπνησα στο σαλόνι, με έναν τρομερό πονοκέφαλο. Τι διάολο έγινε χθες?

Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο Νίκος... Έκανε αυτό που έκανε, εγώ με τον Αχιλλέα φιληθήκαμε στο υπόγειο, και η Χριστίνα χώρισε με τον Αλεξ...

Μετά όλα θόλωσαν... Ελπίζω μόνο να μην έκανα καμιά βλακεία.

Πρέπει να επιστρέψω και τα ρούχα στον Αχιλλέα. Και που σκατά είναι η τσάντα μου?!