Το πρωί ξύπνησα γιατί κάτι βαρύ βρισκόταν πάνω στη μέση μου.
Γύρισα σιγά-σιγά και είδα έναν κοιμισμένο Αχιλλέα να έχει απλωθεί πάνω στο κρεβάτι μου.
Από τη τρομάρα μου τσίριξα υπερβολικά δυνατά, με αποτέλεσμα να ξυπνήσω τους γονείς μου.
Ο Αχιλλέας πετάχτηκε από το κρεβάτι και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, τα οποία ήταν ακόμα λίγο πρησμένα από τον ύπνο.
"Τι έγινε?!? Κλέφτης?! Που?!" είπε σοκαρισμένος από τη τσιρίδα που έσκασα.
Αμέσως η πόρτα άρχισε να χτυπάει και από πίσω ακουγόταν η φωνή της μαμάς μου.
"Έλλη?! Είσαι καλά?! Με κατατρόμαξες ανοίγω!" εγώ αμέσως έσπρωξα με όλη μου τη δύναμη τον Αχιλλέα για να πέσει κάτω.
Έσκασε σαν καρπούζι μαζί με το σεντόνι αλλά ευτυχώς πήρε το μήνυμα και μπήκε κάτω από το κρεβάτι.
Η μαμά μου μπήκε μέσα και με κοίταξε με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της.
"Έλλη μου τι έπαθες? Γιατί φώναξες? Είσαι εντάξει?" οι ερωτήσεις έπεφταν σαν βροχή, και εγώ φυσικά απάντησα μόνο σε μία από αυτές.
"Ναι είμαι μια χαρά. Απλά ήταν ένας εφιάλτης." νομίζω αυτό ήταν καλό. Σίγουρα θα το πιστέψει.
"Μάλιστα... Και γιατί το σεντόνι είναι κάτω από το κρεβάτι?" κοίταξε κάτω και έσκυψε να το πιάσει, αλλά φυσικά ο Αχιλλέας ήταν τυλιγμένος με αυτό, οπότε η μαμά μου δεν μπορούσε να το τραβήξει.
"Γιατί δεν βγαίνει το σεντόνι?" συνέχισε να το τραβάει πιο δυνατά από πριν. Την ίδια στιγμή πήγε να σκύψει αλλά εγώ την σταμάτησα απότομα και με κοίταξε πάλι.
"Μαμά άστο, θα το βγάλω εγώ. Εσύ πήγαινε ετοιμάσου. Δεν θες να χάσετε τη πτήση έτσι?" της είπα με την ελπίδα να με ακούσει, κάτι που ευτυχώς έκανε.
"Καλά. Οι βαλίτσες είναι ήδη στο αυτοκίνητο οπότε μας μένει μόνο να ντυθούμε και να φάμε. Εσύ ξεκουράσου είναι ακόμα 8 η ώρα." πως γίνεται ΕΓΩ να ξύπνησα τόσο πρωί? Πάει. Αρχίζω και το χάνω σιγά-σιγά, εξαιτίας του κλόουν...
Μόλις η μαμά μου βγήκε από το δωμάτιο εγώ σηκώθηκα και κλείδωσα τη πόρτα.
"Άντε βγες έφυγε." είπα ξεψυχισμένα και έπεσα πάνω στο κρεβάτι.
"Απλά για να ξέρεις, και εσύ μου χρωστάς... Έκανα καρούμπαλο εξαιτίας σου ηλίθια..." έπιασε το πίσω μέρος του κεφαλιού του και το έτριψε δυνατά.
YOU ARE READING
The Bitch And The Player [Book 1]
Teen Fiction"Δεν θυμάμαι να είμαστε μαζί για να σε νοιάζει τι κάνω." είπα τσαντισμένη και χτύπησα το πόδι μου στο πάτωμα. "Ούτε το όνομα σου θα θυμάσαι σε λίγο." απάντησε και πριν προλάβω να απαντήσω όρμησε άγρια στα χείλη μου. Η Έλλη είναι μια κοπέλα 17 χρονώ...