I've Pretend To Be His GIRLFRIEND

Chapter 21- The Condition

Lance.

my life is so boring.. yeah, kapag nasa bahay lang ako ultimate talaga yung boredom. Dito lang kasi ako sa kwarto ko whole day, playing some game stuffs and more. Pero naubos ko na kasi yung mga games ko, kaya Wala na akong libangan.

Tsk! Makalabas na nga lang ng kwarto. Kanina pa kasi ako nandun eh, nakakafeel na ako ng gutom. Lumabas ako ng kwarto Tapos bumaba ako At pumunta ng dining area.

Nagtataka siguro kayo Kung bakit ako nakakulong sa kwarto ko buong araw noh? Hmm.. isa lang naman yung reason. Ayaw kong makipag socialize sa mga taong nasa bahay.
Yep! Kung iniisip niyo Kung pati ba yung mga parents ko? It's a Yes. But except one. My sister..

Oo, si Shellah. Siya lang naman yung medyo nakakaintindi sakin sa bahay na 'to. Kahit gusto ko naman makipag close sa mga katulong namin Dito, Wala rin. Kasi natatakot sila sakin.

Hah! Siguro sobrang Gwapo ko na, kaya natatakot silang kausapin or lapitan ako. Kasi everytime na kakausapin or lalapitan ko sila, nauutal sila kapag sumagot Tapos nakayuko naman Pag tinignan mo sa mata. Anong problema nila? I'm not going to eat them anyway.. Pssh! Stupid people.

Napairap nalang ako habang bumababa. Tsk! Kailangan na ng elevator 'tong bahay namin. Nakakapagod ng umakyat At bumaba sa mala-edsang stairs na 'to. Sabihin ko na kaya sa parents ko? Ay, hindi nga pala kami nag-uusap kasi palagi silang busy sa company namin. Tsk! Ewan ko nga Kung anak pa yung Turing nila samin ng kapatid ko eh.
Wala na silang time samin. Hindi man lang nila naiisip na, sometimes we need them, sometimes we need their pressence around us. Tsk! Nakakainis lang isipin.

And finally! Nandito na rin ako sa baba, after 1233445555 years natapos ko rin lakarin 'tong Edsa-like stairs namin. We badly need an Elevator in this house. Pagdating na Pag dating ko sa dining, dumeritso ako sa Fridge. Naghanap ako ng makakain. Merienda lang naman hanap ko eh. Chips, pockey, then chuckey.

I know, I'm acting like an eight years old brat kid who likes these stuffs But, I cant help it. Ito rin naman kasi palagi kong kinakain mula  kinder and untill now. Tagal no? Oo! Ganun kasi basta pogi! Loyal! Hahaaha! Wait, Anong connect?

Hanap parin ako ng Hanap, Pero walang ni isang pack ng Chips At box ng favorite pocky ang chuckey ang fridge. This is DISASTER!! Napatingin ako sa paligid At saktong merong dumaan na maid. Sinara ko naman yung Fridge, At tinawag siya.

"Hey," tawag ko. Hindi ko naman kasi alam pangalan niya kaya, ayan nalang.

Huminto naman siya At tumingin sakin na parang nanlaki yung mata, yung tipong, lalabas na yung eyeballs? Hahhhah! Lumapit ako sakanya. Kahit nakakatawa yung mukha niya, Hindi nalang ako tumawa, Nakapoker face lang ako. Haysss! POGI PROBLEMS..

"ye-yes po sir Lance?? " nauutal niyang sagot. Na'sta-staratruck ata? Tsk! Guys out there! Wag na kayo maging gwapo kasi, mahirap makipag communicate. Tsss..

"Bakit walang Chips ,pokey At chuckey yung Fridge?" Tanong ko sakanya, and guess what? Nanginginig na 'tong kausap ko? Hmm.. siguro kinikilig? Hahahah!
Ang Gwapo ko naman kasi. Tsk!

Parang Hindi siya makapagsalita. What's the up with this person? Sinabi ko naman diba na Hindi ako na ngangain? Haysss!

I sighed. "You know, I'm not going to eat You so, stop acting uncomfortable in front of me, will You? I Just need You to answer my Question. Tss.." napairap nalang ako At napa sigh nalang din yung maid.

Seriously? I'm not a monster tho. Kung magiging monster man ako, eto na ata yung pinka-gwapong halimaw na makikita niyo. Hahahah!

"Ayaw po kasi ni Madame na merong junkfood yung Fridge kasi unhealthy daw po kaya niya pinatapon." Paliwanag niya habang nakayuko.