[sorry dat het vorige hoofdstuk zo kort was. Ik probeer deze wel wat langer te maken]
Het was een van de gezelligste middagen in jaren voor mij. Niall was in het echt super leuk en grappig. Mensen konden zeggen wat ze wilden maar zolang ze de echte Niall niet kenden konden ze hem niet beoordelen.
Je zou kunnen zeggen dat Niall en ik vrienden waren geworden. We kenden elkaar pas een paar uur maar het voelde echt als weken, maanden, jaren. Zo te zien had hij het ook naar zijn zin. De hele middag hebben we keihard elk liedje dat op mijn playlist stond meegezongen en hij had 4G dus hebben we daarna nog op youtube naar 'funny moments one direction' gezocht en op elk stukje gaf hij commentaar. Het was hilarisch.
Je zou niet zeggen dat hij 20 is. Hij lijkt echt op een kleuter van 5. Zelfs ik gedraag me ouder met mijn zeventien jaar! Hahaha ik moet wel toegeven dat Niall echt een zorgeloos persoon is. He doesn't care at all. Hij vindt het allemaal wel best wat mensen over hem zeggen. Hij weet de waarheid en dat is voldoende. Alleen hij kan er niet tegen als management de baas over hem gaat spelen. Dat vertelde hij. Ik heb toch best wel medelijden met hem.
Maar ja... Toen de London Eye éindelijk weer werkte gingen we er snel uit want ik begin het toch wel benauwd te krijgen. Hij zette zijn capouchon weer op om niet herkend te worden en we liepen samen een beetje doelloos door London. Uiteindelijk zijn we maar ergens gaan eten. Dat was gezellig. Iedereen dacht gelijk weer dat we in een relatie waren aan de blikken te zien. Waarom denken mensen dat toch altijd als een meisje en jongen samen lol hebben?? Mogen ze niet gewoon vrienden zijn? Het boeit me niks eigenlijk maar mensen zijn gelijk zo bevooroordeeld. Niall heeft er ook een hekel aan.
Na het eten zijn we terug gelopen naar de London Eye maar daar was het weer druk geworden dus zijn we omgedraaid en liepen we maar naar mijn huis. Hij had niet echt veel zin om naar huis te gaan volgens mij. En ik vond het niet echt erg dat Niall freaking Horan bleef logeren ofzo hahaha. Ik was alleen bang voor mijn zusjes reactie. Mijn zusje was een HUGE Directioner. Ze zou wel helemaal gillen ofzo... misschien sliep ze al. Het was ook al bijna elf uur.
Bij mijn huis keek ik eerst naar Niall's reactie. Mijn huis was waarschijnlijk helemaal niet zo mooi en groot als het zijne maar het was een gewoon normaal huis. "It's not much but it's something", zei ik verlegen. Hij keek me aan en glimlchte. "I love it", zei hij. Ik moest ook glimlachen en deed de deur open.
Ik liep voor hem uit door de hal naar de woonkamer. Daar zat mijn moeder. Ze keek niet echt blij. Zacht uitgedrukt. Ze keek woedend. Ja, misschien was dat het goede woord. "Uhm... Hey, mam", zei ik. Ik wachte op de woedende tirade, het schreeuwen, met dingen gooien, enzovoort. Maar inplaats daarvan zei ze alleen: "Wie is dat?" "O!" ik stond even helemaal perplex. "Dat uhm... Nou dat is Niall", zei ik. Hij keek me vragend aan. O ja! Shit, vergeten dat hij geen Nederlands kan. "Hij is Iers mam", fluisterde ik snel. Ze knikte. "So how did you guys met?" Ik deed mijn mond open om te antwoorden maar Niall was sneller. "We met at the London Eye today. We were in the same cabin and it got stuck..." "Wait what?" vroeg mijn moeder opeens bezorgd. "Nee. Het is niks mam, ik leg het later wel uit", zei ik snel. Niall keek even vragend en ging toen verder met zijn verhaal. "So the London Eye got stuck and there we were... together in the London Eye with nothing to do. So that's how we met." Hij besloot het te laten daar en daar was ik blij om want mijn moeder hoefde echt niet allen te weten. "Well I'm glad you two are safe after all." Ik keek haar boos aan. Echt weer iets voor mijn moeder om zo bezorgd te zijn.
"So I think we need some sleep Niall." "Yeah, you're probably right."Hij knikte. "Sleep well", zei mijn moeder. "En morgen ga jij me toch eens goed vertellen wat er allemaal gebeurd is jonge dame", zei ze snel en fluiterend tegen mij zodat Niall het niet kon horen. Ik knikte en liep toen voor Niall uit naar mijn kamer.
JE LEEST
"Just friends" they said... (Dutch)
FanfictionAls ik bijna bij school ben merk ik dat ik zeiknat ben. Bah, hier in London regent het echt altijd. Elke keer als ik de naam 'London' zei werd ik automatisch chagrijnig. London, mijn nieuwe woonplaats. Toen ik veertien was zijn we hier naartoe verhu...