"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 11

De tijd was raar. De ene keer heel snel en de andere keer super langzaam. Voor ik het wist was het vakantie! Twee weken! Eindelijk! Ik was echt toe aan vakantie. 

Ik had nog een paar mensen onderhand vertelt over mij en Niall. Natuurlijk als allereerste mijn moeder. Zij had het recht om dat te weten. Ze was blij voor me geweest. Maar ook bezorgt. Ze wilde niet dat hetzelfde gebeurde als bij Luke. En omdat hij een internationale beroemdheid was moest ik goed om kunnen gaan met al de media stress, zei ze. 

Ik was niet echt van plan om me in dat gedoe te verdiepen. Ik hield me liever afzijdig. Ik was nooit zo'n typje geweest dat altijd in de spotlight had willen staan. Ik moest er eerlijk gezegd niet aan denken.

Ik had ook mijn vrienden vertelt. Emma, Brit en Mike wisten het al natuurlijk. Nou ja... ze hadden het sterke vermoeden. Maar ze waren blij voor me. En ik was ze dankbaar dat ze me nog steeds als dezelfde persoon zagen als een paar weken (misschien wel meer dan een maanden, de tijd vloog) geleden. Ik kon nog steeds mezelf zijn bij hun.

Natúúrlijk had ik het Lise en Maaike. Aan de telefoon hoorde ik ze bijna hun ogen rollen toen ik eindelijk zei: "Nou uhm... Niall en ik hebben dus gekust." Ze hadden het allerbeste met me voor en waren de liefste vriendinnen ooit. 

Ik was blij dat mijn vrienden geen jaloerse types waren ofzo. Want waarom zou je jaloers zijn dat iemand waar jij vrienden mee bent verliefd wordt? Dat zou gemeen zijn.

Mijn zusje was er vanzelf achter gekomen. Liam had het natuurlijk aan Danielle vertelt en die weer aan Susan. En zij was op me af komen rennen en had eerst voor me gestaan en me een woedende tyrade gegeven. Zovan: 

"ALS JIJ ZIJN HART BREEKT OF OOK MAAR IETS DOET DAT HEM ONGELUKKIG MAAKT! IK ZWEER JENNA! IK MAAK JE DOOD! IK KAN DE HULP VAN DE HELE FANDOM INROEPEN DUS DOE MAAR NIKS VAN VREEMDGAAN OFZO!"

En nadat ik zo'n duizend keer had gezegd dat ik hem dat nooit aan zou doen (immidels had ik zelf ook zoiets vergelijkbaars meegemaakt) moest ze huilen van blijdschap en omhelsde ze me. Als fangirl was het natuurlijk je ultime droom om je idolen bijna elke week te kunnen zien. Ik kon me er wel iets bij voorstellen.

Voor de rest had ik niemand vertelt over mij en Niall. Ik wilde eigenlijk iets tweeten maar Niall zei dat we nog even moesten wachten. Maar ik wilde geen geheimen houden dus had hij gezegd dat ik het ergens deze vakantie moest doen. 

En ik wild het ook niet geheim houden omdat er dan roddels zouden komen. Als ik een keer met Niall over straat zou lopen, zouden we gelijk getsalkt worden door mensen die foto's ofzo maakten. Dat zei Harry tenminste. 

En daarom wilde ik het dus niet geheim houden. Verliefd zijn is toch niet iets waarvoor je je moet schamen? Het is één van de mooiste dingen op aarde en je moet je er niet voor verstoppen of schamen.

Niall had me verzekerd dat hij zich niet schaamde toen ik hem ernaar vroeg. Ik moest hem wel geloven. Heel zijn gezocht stond vol eerlijkheid. Hij was alleen bezorgt over de last die ik ermee zou krijgen. Maar ik wist bijna zeker dat ik er wel mee om kon gaan.

Wonder boven wonder vond Modest! Management onze relatie goed! Dat was echt een zorg minder. Ik had gedacht dat ze maar ordinair vonden of zomaar een random meisje. Dat random klopte wel. Maar ordinair vond ik mezelf niet.

Ik liep nooit met neon groen geverfd haar en sletterige kleding over straat. Ik droeg (bijna) geen hakken en jurken en rokjes deed ik helemáál niet aan. 

Maar ze hadden alleen maar geglimlacht toen Niall ze het vertelde, me een hand gegeven en zichzelf voorgesteld. Opzich waren ze best wel aardig. Maar soms speelden ze de baas over de jongens op een manier die ik liever niet wilde.

Hoe dan ook.... Niall maakte me gelukkig en dat was wat telde.

******

Mijn vakantie bracht ik door op twee plaatsen in de vakantie:

-Niall's huis/de woonwijk

-Mijn huis

Ik was nu achttien dus ik mocht ook zelf beslissen wat ik deed. Ik was meerderjarig dus was ik ook zelf verantwoordelijk. Niet dat er zoveel kon gebeuren, maar toch.

Een paar keer kwam Niall naar mijn huis. Hij bleef eten en zelfs nog een keer slapen! Onze relatie was op een soort punt waarbij je elkaars grenzen moet leren kennen. En hoewel we elkaar heel goed kenden had ik nog geen zin in al dat gedoe.

Ik wil nog geen 'spannende' nachten met hem. Ik was daar nog helemaal niet klaar voor. En misschien hij wel en als dat zo was dan respecteerde hij mijn wensen. Als hij er ook nog niet klaar voor was dan maakte het niet zoveel uit.

De vakantie vloog als in een waas voorbij. Alles was gewoon perfect aan deze vakantie. Geen ruzie met mijn zusje of moeder, niet alleen maar saai thuis zitten en ik had een nieuwe vriend. Ik moest aldtijd lachen om dat woord. 'Vriend', 'vriendje of 'boyfriend'. Ik vond het altijd hilarisch.

Een paar keer bleef ik bij Niall deze vakantie. Het was gezellig. We keken 'The Notebook', uiteindelijk zat ik huilend op de bank met zijn arm om me heen. 's Avond voordat we naar bed gingen lagen we nog te praten of of alleen maar domme grappen vertellen.

Niall en ik pestten elkaar wel eens. Niet echt pesten. Meer plagen. Het was gewoon iets wat we deden. Dat deden we al voordat we iets kregen, maar nu we dan samen in zijn bed liggen niks te doen zegt dat niet dat we geen vrienden meer zijn. Ik denk dat onze vriendschap op dat moment hechter was dan ooit. 

Ik was halverwege de tweede week van de vakantie eens doelloos door het huis aan het dwalen. Komt Niall opeens binnen en tilt me zo op, rent met me naar de slaapkamer, legt (meer gooit) me op bed en rent dan snel de kamer weer uit. Dat soort acties zijn iets voor hem. Hij weet dat ik snel bang kan zijn en daarom laat hij me altijd extra schrikken. 

Toen de laatste vakantiedag aangebroken was werd ik erg verdrietig. Ik wilde niet weg. Ik wilde hier niet weg. Niet naar mijn stomme school en mensen die toch geen zak om me geven. Ik was dan wel opgewonden om Emma, Mike en Brit te zien, maar dat was de enige reden om naar school te gaan.

"Jenna, what's on your mind? I can tell something is bothering you," zei Niall toen we samen op de bank zaten. Ik schud mijn hoofd. Ik wil het hem niet vertellen. Dat is te beschamend. "Just tell me Jenna." Hij weet zeker dat ik het hem ga vertellen en ik weet zeker dat hij gelijk heeft.

"It's nothing but..." Ik stop met praten. "But what?" vraagt hij."Well, tomorrow's school again and I just don't want to leave you. I want to stay with you." Ik kijk naar de vloer. Ik voel zijn hand in de mijne knijpen. Dan tilt hij mijn kin op en kijkt me aan. 

"Jenna... i don't... I don't want you to leave either but school's important. I want to stay with you to." Hij glimlacht. Hij ziet er zo lief uit als hij dat doet.

"I am sorry," zei ik beschaamd. "Don't feel sorry! You can always tell me everything that nothers you. You can always tell me everything. Feelings is domething you shouldn't be afraid of Jenna.

"Thanks." ik glimlach. Hij maakt deze laatste dag te mooi. Hij moet niet zo geweldig zijn.

"I still don't feel like going away from you." Hij kijkt bedenkelijk.

Plotseling licht zijn gezicht op. Hij heeft een idee. "Jenna..." zegt hij onzeker. "Yes?" "I just had an idea. What if I come with you to your high school?"

[Sorry voor niet zo heel lang. En sorry voor het langzame updaten. Ik had het erg druk deze week. School enzo...

Vandaag (25 oktober) is mijn verjaardag (: Ik ben erg blij dat ik weer jarig ben. 

*niet edited*

Maar ey, het is al 00:30 en ik wilde nog een 2e chapter schrijven. Dat gebeurt niet meer. Ik upload in het weekend sws meerdere keren beloof ikg

Bedankt voor alle reads :) Het maakt me erg blij om te weten dat mensen echt mijn boek lezen. Lol!

Ik ga nu slapen ben echt heel erg moe.

Xx]