"Just friends" they said... (Dutch)

Chapter 7

[Nieuw chapter! Yay! En terwijl ik dit schrijf heb ik werkelijk geen idee wat er gaat gebeuren dus dat is voor jullie net zo'n verrassing als voor mij. Alleen weet ik het iets eerder dan jullie. Als iemand nog een leuk idee heeft comment dan :). Het zou leuk zijn om mensen mee te laten helpen aan dit verhaal. 

Helaas geen Niall P.O.V. deze keer. :(( Sorry maar het gaat echt om Jenna. 

O en als er Harry meisjes zijn die dit lezen en tja... Harry is nog single... Misschien als je comment en vote kan je Harry's vriendin worden :). Schrijf ook even je naam erbij. En als je lucky bent dan wordt jij misschien wel Harry's vriendin? 

Haha we will see, we will see....

En nu ga ik maar eens schrijven. Nou ben benieuwd wat eruit komt. Hmmm...

Have fun!

-Jenna]

[Jenna's P.O.V.]

Deze schoolweek ging langzaam. Opeens wilde heel de school vrienden met mij zijn? Op maandag kwam iedereen naar me toe, omsingelde me en zorgde dat ik bijna te laat kwam bij wiskunde. 

Luke had me nog aangekeken. Ha! Loser. Nu wilde hij me zeker terug ofzo? Omdat een van mijn nieuwe beste vrienden beroemd is? Of omdat hij dan ook populair wordt? Geen idee, maar die jongen blijft nu voor altijd uit mijn leven. 

Ik miste Niall. Ik miste ze allemaal. Ook mijn nieuwe vriendinnen. Perrie het meest. Ik weet niet wat het was maar Perrie was toch echt zo aardig. 

Ik was bang geweest dat al mijn vrienden (zover ik echt vrienden had) me nu anders zouden behandelen, maar zij bleven er cool onder. En hoewel de meeste mensen op school alleen maar aardig tegen me deden, keken de meisjes die Directioners waren me of boos of verdrietig aan.

Verdrietig snapte ik wel. Ik had hun idolen ontmoet zonder er iets voor te hoeven doen. Ja spijbelen (waarvoor ik nog na had moeten blijven ook, tssss). Ik was vrienden met hun vijf gekke idioten en zij kenden hun niet eens persoonlijk. 

Boos. Sommigen waren boos op me. Waarom? Ik had werkelijk geen idee. Dachten ze dat zij later met een van hun gingen trouwen en kinderen gingen krijgen ofzo? Ik had daar echt geen behoefte aan hoor. Ik was gewoon blij omdat Niall, Harry, Louis, Liam en Zayn echt goeie mensen waren. Ze waren niet verwend ofzo. Het waren dood normale tieners die hun droom leefden.

Misschien dachten ze dat ik iets had met Niall? Ja, ja tuurlijk. Droom maar lekker verder. Alsof Niall alleen al wat ziet in een meisje zoals ik.

Er was dan ook geen reden om boos op mij te zijn, want ik had hun niks aan gedaan. Ik was niet verandert en ik had de jongens ook niet verandert.

Maar ik negeerde ze. Ik kon er niks aan doen dat veertien jarige meisjes toevallig niet hun idool ontmoet hadden en ik wel. Ik had helemaal niks gedaan om Niall te ontmoeten. Ik had hem niet eens willen ontmoeten! Het was gewoon gebeurd. Punt.

In de pauze op maandag ging ik zoals gewoonlijk aan onze vaste tafel in de kantine zitten. Ik was een van de laatsten. Mijn vriendin Emma had een stoel vrij gehouden. "Thanks Em", mompelde ik.

Terwijl ik at voelde ik allemaal starende blikken in mijn rug. Het was echt heel vervelend. Ik kon me niet op mijn eten concentreren. Ik speelde maar wat met mijn vork.

"Jenna you know everyone is looking at you, ey", zei Mike. Mike was een van mijn oudere beste jongens vrienden. Of eigenlijk mijn enige hier. Hij was de eerste geweest die aardig tegen me was toen ik hier op school kwam. De eerste die me niet zag als een buitenstaander. Iemand die zag dat ik het moeilijk had hier in London.